[ویکی نور] سید شمس الدین، فِخار بن مَعَدّ موسوی، از علمای بزرگوار قرن ششم و هفتم هجری و از بزرگان شهر حله است، شهری که در قرون متمادی مهد علم و عالمان بوده است.
او از فرزندان ابراهیم مجاب، نوۀ امام کاظم علیه السلام است. نسب وی با ده واسطه به امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام می رسد.
فخار بن معد با هم شاگردی خود، ابن نما، دو شاگرد ممتاز ابن ادریس می باشند و نگهبان و حافظ مکتب فقهی او و ادامه دهندۀ آن به شمار می روند.
ابن ادریس اولین کسی بود که پس از یک قرن در مقابل فتاوای شیخ طوسی ایستاد و با دیدۀ تحقیق و نقد به آنها نظر افکند؛ چرا که قبل از او به خاطر عظمت مقام شیخ طوسی، هیچ یک از فقها به خود اجازۀ مخالفت با شیخ را نمی داد و فتاوای او نوعی تقدیس پیدا کرده بود.
فخار بن معد نیز، که در مکتب ابن ادریس پرورش یافته بود، راه استاد را ادامه داد و مکتب استاد را به نهایت درجۀ شکوفایی رساند و در این مورد دنباله رو استاد خویش بود.
او از فرزندان ابراهیم مجاب، نوۀ امام کاظم علیه السلام است. نسب وی با ده واسطه به امام هفتم شیعیان، حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام می رسد.
فخار بن معد با هم شاگردی خود، ابن نما، دو شاگرد ممتاز ابن ادریس می باشند و نگهبان و حافظ مکتب فقهی او و ادامه دهندۀ آن به شمار می روند.
ابن ادریس اولین کسی بود که پس از یک قرن در مقابل فتاوای شیخ طوسی ایستاد و با دیدۀ تحقیق و نقد به آنها نظر افکند؛ چرا که قبل از او به خاطر عظمت مقام شیخ طوسی، هیچ یک از فقها به خود اجازۀ مخالفت با شیخ را نمی داد و فتاوای او نوعی تقدیس پیدا کرده بود.
فخار بن معد نیز، که در مکتب ابن ادریس پرورش یافته بود، راه استاد را ادامه داد و مکتب استاد را به نهایت درجۀ شکوفایی رساند و در این مورد دنباله رو استاد خویش بود.
wikinoor: موسوی،_فخار_بن_معد