موسوی تبریزی محسن

[ویکی نور] «سید محسن موسوی تبریزی» در 4 اسفند 1329ش در تبریز و در خانواده ای روحانی زاده شد. پدرش سیّد عبد الجبّار موسوی کماری، از تحصیل کرده های حوزه علمیّه تبریز در حدّ سطح و از دوستان و علاقه مندان آیت الله میرزا فتّاح شهیدی بود.
پس از تحصیل ادبیات فارسی و عربی، در سال 1343ش به حوزه علمیه قم وارد شد و در آنجا تحصیلات حوزوی سطح متوسط،سطح عالی،خارج فقه،اصول و دروس فلسفه،عرفان وتفسیر را ادامه داد و از همان سال های نخست تحصیل در حوزه، به تدریس نیز می پرداخت.
از اساتید او در فقه، اصول و رجال، می توان به آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، محمد علی اراکی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، مرتضی حائری، فانی اصفهانی، منتظری، محمدتقی بهجت و جواد تبریزی اشاره کرد.
در تفسیر، فلسفه و عرفان نیز از اساتیدی چون آیات عظام سید مرتضی مستنبط، مرتضی مطهری، حسن حسن زاده آملی، عبدالله جوادی آملی و علی مشکینی بهره برد.
از دوران کودکی و نوجوانی با مسائل سیاسی و مبارزات آشنا شد و در جریان نهضت اسلامی امام خمینی(ره) در سال های 1341 تا 1342ش، و تظاهرات، مبارزات و مجالس سخنرانی، با آن که 12 سال بیش تر نداشت، شرکت می کرد. این فعالیت ها تا پیروزی انقلاب ادامه یافت.
در اواخر سال 1356 پس از سخنرانی در شهرستان گنبد، ساواک به منزل او در قم هجوم برد و پس از دستگیری، او را به شهرستان تربت جام تبعید کرد. به واسطه فعالیت های مبارزاتی در محل تبعید، بار دیگر او را دستگیر و به شهرستان سقز در استان کردستان تبعید می کنند. فعالیت های او در آن جا و شکل دادن دو تظاهرات بزرگ منجر به دستگیری و بازداشت او در زندان ساواک سقز و سنندج گشت. پس از آن او را به زندان کمیته تهران منتقل کردند و بعد از بازجویی و حدود 2 ماه حبس انفرادی، به زندان قصر منتقل شد، که در نهایت در 19 بهمن 1357 از زندان آزاد شد و در مدرسه علوی، همراه با شهید مرتضی مطهری، به نزد امام خمینی(ره) حضور یافته و گزارشی از زندان به ایشان ارائه کردند.