موسوی اصفهانی حسن

[ویکی نور] «سید حسن موسوی اصفهانی»، یکی از فضلای حوزه علمیه قم در 1352ق (1312ش)، در آدریان - از توابع اصفهان - در بیت علم و فضیلت زاده شد. پدرش مرحوم حاج سید اسماعیل، از خطبا و محدثین اصفهان بود، که مقدمات و ادبیات عرب را به فرزندش آموخت.
معظم له، در 1366ق به فراگیری سطوح نزد حاج سید مصطفی مهدوی و شیخ جمال الدّین خوانساری پرداخت و در 1369ق به قم آمد و به تکمیل سطوح عالیه پرداخت.
او در سال 1372ق به کربلا مهاجرت کرد و باقی مانده سطوح عالیه را نزد حضرات آیات: حاج سید محمّد شیرازی، شیخ محمّدحسین مازندرانی، شیخ محمّدشاهرودی و سید اسداللّه بنی هاشمی اصفهانی به پایان برد و در سال 1375ق رهسپار نجف اشرف شد و مبانی علمی خویش را نزد حضرات آیات: شیخ کاظم تبریزی، سید مرتضی خلخالی، سید احمد اشکوری، میرزا علی فلسفی، شیخ صدرا بادکوبه ای، سید علی سیستانی ، سید هاشم حسینی تهرانی و میرزا مسلم ملکوتی استوار ساخت و پس از آن به درس های خارج امام خمینی و آیت الله خوییحاضر شد و بهره های فراوان برد. در سال 1391ق، به دنبال اخراج ایرانیان از عراق، به ایران آمد و در زادگاهش ساکن شد و مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) را تأسیس کرد و در آنجا به تدریس پرداخت، سپس به قم آمد و به تألیف و تحقیق اشتغال ورزید.
ایشان در 7 محرم 1428ق (7 بهمن 1385ش)، در 73 سالگی درگذشت و پیکر پاکش پس از تشییع و نماز آیت اللّه حاج سید محمّدباقر موحد ابطحی بر آن، به زادگاهش انتقال داده شد و صبح تاسوعا در مدرسه باقرالعلوم - که خود بنیاد نهاده بود - به خاک سپرده شد.
1. ثقات الرواة، که آیت اللّه خویی و علامه شیخ آقابزرگ تهرانی بر آن تقریظ نگاشته اند؛
3. تقریرات درس فقه و اصول آیت اللّه خویی