موسورگْسْکی ، مودِسْت (۱۸۳۹ـ۱۸۸۱)(Mussorgsky, Modest)
موسورگْسْکی ، مودِسْت
آهنگ ساز روس. از آهنگ سازان «گروه پنج» موسوم به گروه مقتدر بود. شاهکار اپرایی او بوریس گودونف (۱۸۶۹، بازنگری ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲) به معضلی سیاسی مربوط بود و ترانویسی های واقع گرایانۀ الگوهای کلامی را به کار می گرفت. بسیاری از آثار او، ازجمله تابلوهای یک نمایشگاه (۱۸۷۴) برای پیانو، را آهنگ سازانی دیگر همچون ریمسکی ـ کورســاکوف، راول، و شـوســتاکــوویچ بازنگری کردند و تنظیم ارکستری دادند و برخی تازه در همین دوران اخیر زیبایی اصیل خشن و اولیۀ خود را بازیافتند. موسورگسکی، در کـــاره وو (پســــکوف، روسیه) به دنیا آمد و در فقر و براثر اعتیاد به الکل درگذشت. تحت تأثیر ادبیات و موسیقی محلی، هر دو، قرار داشت. از دیگر آثار اوست: اپراهای ناتمام کووانچینا (ماجرای خاوانسکی) و بازار ساراچینتسی، قطعۀ ارکستری شبی بر فراز کوه سنگی (۱۸۶۷)، و ترانه های بسیار. موسورگسکی پسر یک ملاک ثروتمند بود؛ در ۱۰ سالگی او را به سن پترزبورگ فرستادند تا برای تحصیل در یک مدرسۀ نظامی آماده شود، و در ۱۸۵۲ وارد این مدرسه شد. در ۱۸۵۶ به هنگی پیوست و تا ۱۸۵۷ که با دو آهنگ ساز یعنی دارگومیژسکی و بالاکیرِف آشنا شد، به طور جدی به فعالیت حرفه ای موسیقی فکر نمی کرد، اما در این سال تحصیل موسیقی را زیرنظر بالاکیرِف آغاز کرد. در ۱۸۵۸ از خدمت کناره گیری کرد، اما هیچ گاه تحصیل خود را به صورت منظم دنبال نکرد. در ۱۸۶۹ شکل اولیۀ بوریس گودونف را به پایان رساند، اما اپرای سلطنتی آن را رد و موسورگسکی در ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲ اپرای خود را بازبینی کرد، و این روایت دوم در ۱۸۷۴ به روی صحنه رفت. بوریس گودونُف با ارکستراسیون ریمسکی ـ کورساکوف محبوبیت یافت، اما اکنون در بیشتر موارد ارکستراسیون اصلی موسورگسکی را ترجیح می دهند. بین سال های ۱۸۷۲ و ۱۸۸۰ توانست قسمت عمدۀ اپرای تاریخی خود، کووانچینا، را تکمیل کند. از جمله آثار اوست: اپرا سالامبو (از روی فلوبر، ناتمام، ۱۸۶۳ـ۱۸۶۶)، عروسی (گوگول، ناتمام، ۱۸۶۸، اجرا در ۱۹۰۹)، یک پرده از اپرایی دسته جمعی به نام ملادا (همراه با بورودین، کویی، و ریمسکی ـ کورساکوف، که پس از آن برای آثار دیگر استفاده شد). ارکستری شبی بر فراز کوه سنگی برای ارکستر (بعدها با کُر در ملادا به کار رفت و بازنگری بیشتری شد) و سه قطعۀ ارکستریِ کوچک؛ آثار دیگر چهار ترانۀ محلی روسی برای کُر مردانه؛ بیش از ۶۰ ترانه ازجمله دوره های اتاقِ بچه ها (۱۸۷۰)، بی آفتاب، و ترانه ها و رقص های مرگ (۱۸۷۵ـ۱۸۷۷).
موسورگْسْکی ، مودِسْت
آهنگ ساز روس. از آهنگ سازان «گروه پنج» موسوم به گروه مقتدر بود. شاهکار اپرایی او بوریس گودونف (۱۸۶۹، بازنگری ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲) به معضلی سیاسی مربوط بود و ترانویسی های واقع گرایانۀ الگوهای کلامی را به کار می گرفت. بسیاری از آثار او، ازجمله تابلوهای یک نمایشگاه (۱۸۷۴) برای پیانو، را آهنگ سازانی دیگر همچون ریمسکی ـ کورســاکوف، راول، و شـوســتاکــوویچ بازنگری کردند و تنظیم ارکستری دادند و برخی تازه در همین دوران اخیر زیبایی اصیل خشن و اولیۀ خود را بازیافتند. موسورگسکی، در کـــاره وو (پســــکوف، روسیه) به دنیا آمد و در فقر و براثر اعتیاد به الکل درگذشت. تحت تأثیر ادبیات و موسیقی محلی، هر دو، قرار داشت. از دیگر آثار اوست: اپراهای ناتمام کووانچینا (ماجرای خاوانسکی) و بازار ساراچینتسی، قطعۀ ارکستری شبی بر فراز کوه سنگی (۱۸۶۷)، و ترانه های بسیار. موسورگسکی پسر یک ملاک ثروتمند بود؛ در ۱۰ سالگی او را به سن پترزبورگ فرستادند تا برای تحصیل در یک مدرسۀ نظامی آماده شود، و در ۱۸۵۲ وارد این مدرسه شد. در ۱۸۵۶ به هنگی پیوست و تا ۱۸۵۷ که با دو آهنگ ساز یعنی دارگومیژسکی و بالاکیرِف آشنا شد، به طور جدی به فعالیت حرفه ای موسیقی فکر نمی کرد، اما در این سال تحصیل موسیقی را زیرنظر بالاکیرِف آغاز کرد. در ۱۸۵۸ از خدمت کناره گیری کرد، اما هیچ گاه تحصیل خود را به صورت منظم دنبال نکرد. در ۱۸۶۹ شکل اولیۀ بوریس گودونف را به پایان رساند، اما اپرای سلطنتی آن را رد و موسورگسکی در ۱۸۷۱ـ۱۸۷۲ اپرای خود را بازبینی کرد، و این روایت دوم در ۱۸۷۴ به روی صحنه رفت. بوریس گودونُف با ارکستراسیون ریمسکی ـ کورساکوف محبوبیت یافت، اما اکنون در بیشتر موارد ارکستراسیون اصلی موسورگسکی را ترجیح می دهند. بین سال های ۱۸۷۲ و ۱۸۸۰ توانست قسمت عمدۀ اپرای تاریخی خود، کووانچینا، را تکمیل کند. از جمله آثار اوست: اپرا سالامبو (از روی فلوبر، ناتمام، ۱۸۶۳ـ۱۸۶۶)، عروسی (گوگول، ناتمام، ۱۸۶۸، اجرا در ۱۹۰۹)، یک پرده از اپرایی دسته جمعی به نام ملادا (همراه با بورودین، کویی، و ریمسکی ـ کورساکوف، که پس از آن برای آثار دیگر استفاده شد). ارکستری شبی بر فراز کوه سنگی برای ارکستر (بعدها با کُر در ملادا به کار رفت و بازنگری بیشتری شد) و سه قطعۀ ارکستریِ کوچک؛ آثار دیگر چهار ترانۀ محلی روسی برای کُر مردانه؛ بیش از ۶۰ ترانه ازجمله دوره های اتاقِ بچه ها (۱۸۷۰)، بی آفتاب، و ترانه ها و رقص های مرگ (۱۸۷۵ـ۱۸۷۷).
wikijoo: موسورگسکی_،_مودست_(۱۸۳۹ـ۱۸۸۱)