مؤسّسۀ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران
مؤسّسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران
مؤسسه ای جهت تعیین، تدوین و انتشار استانداردهای رسمی ملی. پس از تصویب نخستین قانون اوزان و مقیاس ها در ۱۳۰۴، مؤسسۀ استاندارد در قالب یک ادارۀ آزمایشگاهی، به منظور کنترل کیفی کالاهای صادراتی و تحت نظارت وزارت اقتصاد ملی وقت، در ۱۳۳۲ شروع به کار کرد. در ۱۳۳۹، قانون اجازۀ تأسیس مؤسسۀ استاندارد ایران، در شش ماده به تصویب رسید. در ۱۳۴۳، آزمایشگاه های واقع در شهر صنعتی کرج به این مؤسسه ضمیمه شد و نام آن به مؤسسۀ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تغییر یافت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ۱۳۷۱، قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسۀ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران از مجلس شورای اسلامی گذشت که جایگزین کلیۀ قوانین و مقررات قبلی مؤسسه شد. تعیین ویژگی های کالا (به استثنای مواد دارویی) و مقایسۀ آن ها با استانداردهای مربوطه، اجرای سیستم بین المللی یکاها و کالیبره کردن وسایل سنجش، انگ گذاری و تعیین عیار فلزات گرانبها، تأیید صلاحیت شرکت ها و مؤسسات بازرسی کنندۀ داخلی و خارجی (سورویانس)، آزمایشگاه ها، کارشناسان استاندارد و گواهی دهندگان نظام های سیستم های مدیریت کیفیت و مدیریت زیست محیطی، اعطای جایزۀ ملی کیفیت ایران و مرجعیت صنعت جوش نیز از وظایف این مؤسسه و مرجعیت قانونی آن است. حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان داخلی و جلوگیری از ورود کالاهای نامرغوب خارجی و کنترل کیفیت کالاهای صادراتی به منظور حفظ بازارهای خارجی و آموزش مستمر مسئولین کنترل کیفیت واحدهای تولیدی نیز ازجمله مأموریت های این سازمان است. مشارکت در تدوین استانداردهای بین المللی نیز به صورت عضویت در کمیته های فنی و شورای سازمان بین المللی استاندارد (ISO) صورت می پذیرد. ادارۀ استاندارد همچنین از ۱۳۷۴، صلاحیت تعدادی از شرکت های بازرسی کننده را مورد تأیید قرار می دهد. این شرکت ها در مبدأ عمل ارزیابی انطباق را انجام می دهند و گواهی صادر می کنند. استاندارد به دو صورت اجباری و تشویقی اجرا می شود. اجرای اجباری، با تصویب شورای عالی استاندارد انجام گرفته و اجرای تشویقی، به صورت داوطلبانه انجام می شود. ارکان مؤسسه شامل رئیس مؤسسه و شورای استاندارد است که متشکل می شود از ۱. رئیس جمهور که ریاست شورای عالی را برعهده دارد؛ ۲. معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست؛ ۳. دوازده وزیر؛ ۴. دادستان کل کشور؛ ۵. رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران؛ ۶. رئیس مؤسسه به عنوان دبیر شورای عالی استاندارد؛ ۷. دو نفر کارشناس در امور استاندارد که، به پیشنهاد رئیس مؤسسه و به حکم رئیس جمهور، برای مدت ۳ سال به این سِمت انتخاب می شوند.
مؤسّسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران
مؤسسه ای جهت تعیین، تدوین و انتشار استانداردهای رسمی ملی. پس از تصویب نخستین قانون اوزان و مقیاس ها در ۱۳۰۴، مؤسسۀ استاندارد در قالب یک ادارۀ آزمایشگاهی، به منظور کنترل کیفی کالاهای صادراتی و تحت نظارت وزارت اقتصاد ملی وقت، در ۱۳۳۲ شروع به کار کرد. در ۱۳۳۹، قانون اجازۀ تأسیس مؤسسۀ استاندارد ایران، در شش ماده به تصویب رسید. در ۱۳۴۳، آزمایشگاه های واقع در شهر صنعتی کرج به این مؤسسه ضمیمه شد و نام آن به مؤسسۀ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تغییر یافت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ۱۳۷۱، قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسۀ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران از مجلس شورای اسلامی گذشت که جایگزین کلیۀ قوانین و مقررات قبلی مؤسسه شد. تعیین ویژگی های کالا (به استثنای مواد دارویی) و مقایسۀ آن ها با استانداردهای مربوطه، اجرای سیستم بین المللی یکاها و کالیبره کردن وسایل سنجش، انگ گذاری و تعیین عیار فلزات گرانبها، تأیید صلاحیت شرکت ها و مؤسسات بازرسی کنندۀ داخلی و خارجی (سورویانس)، آزمایشگاه ها، کارشناسان استاندارد و گواهی دهندگان نظام های سیستم های مدیریت کیفیت و مدیریت زیست محیطی، اعطای جایزۀ ملی کیفیت ایران و مرجعیت صنعت جوش نیز از وظایف این مؤسسه و مرجعیت قانونی آن است. حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان داخلی و جلوگیری از ورود کالاهای نامرغوب خارجی و کنترل کیفیت کالاهای صادراتی به منظور حفظ بازارهای خارجی و آموزش مستمر مسئولین کنترل کیفیت واحدهای تولیدی نیز ازجمله مأموریت های این سازمان است. مشارکت در تدوین استانداردهای بین المللی نیز به صورت عضویت در کمیته های فنی و شورای سازمان بین المللی استاندارد (ISO) صورت می پذیرد. ادارۀ استاندارد همچنین از ۱۳۷۴، صلاحیت تعدادی از شرکت های بازرسی کننده را مورد تأیید قرار می دهد. این شرکت ها در مبدأ عمل ارزیابی انطباق را انجام می دهند و گواهی صادر می کنند. استاندارد به دو صورت اجباری و تشویقی اجرا می شود. اجرای اجباری، با تصویب شورای عالی استاندارد انجام گرفته و اجرای تشویقی، به صورت داوطلبانه انجام می شود. ارکان مؤسسه شامل رئیس مؤسسه و شورای استاندارد است که متشکل می شود از ۱. رئیس جمهور که ریاست شورای عالی را برعهده دارد؛ ۲. معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست؛ ۳. دوازده وزیر؛ ۴. دادستان کل کشور؛ ۵. رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران؛ ۶. رئیس مؤسسه به عنوان دبیر شورای عالی استاندارد؛ ۷. دو نفر کارشناس در امور استاندارد که، به پیشنهاد رئیس مؤسسه و به حکم رئیس جمهور، برای مدت ۳ سال به این سِمت انتخاب می شوند.