موزوله

لغت نامه دهخدا

موزوله. [ م ُ زُ ل ِ ] ( اِخ ) مقبره ای که ملکه کاریه برای شوهر خود موزول در هالیکارناس پایتخت کاریه ساخت که از حیث بنا و تزیینات یکی از عجایب هفتگانه عالم قدیم گردید. ( از ایران باستان ج 2 ص 1185 ). اکنون در اروپا مقبره را موزول گویند بطور عموم.

پیشنهاد کاربران

این مقبره ی شاهزاده ی ایرانی موزول است که در دوران خشایار شاه بر آسیای صغیر حکومت می کرد، زمانی که در جوانی مرد همسر او ارمتیس برای او این مقبره را ساخت که جزو عجایب هفت گانه است و باشکوه ترین مقبره ی جهان نام برده می شود، به دلیل نام او در اروپا به مقبره ی بزرگ موزوله یا موسول میگویند.