موزها یا انقلابی قلابی ( به انگلیسی: Bananas ) فیلمی کمدی آمریکایی به کارگردانی وودی آلن است که در سال ۱۹۷۱ ساخته شده و کارلوس مونتالبان و لوئیز لسر در آن به ایفای نقش پرداخته اند. فیلم توسط وودی آلن و میکی رز نوشته شده و داستان آن دربارهٔ نیویورکی بی چاره ای است که بعد از بهم زدن با دوست دختر سابقش که فعال حقوقی است، به یک کشور کوچک آمریکای لاتین سفر کرده و درگیر ماجراهایی به همراه شورشیان آنجا می شود. بخشی از فیلم از کتاب دت کیشوت آمریکا اثر ریچارد پی. پاول الهام گرفته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
داستان فیلم در مورد وقوع یک کودتا در یکی از کشورهای تک محصولی آمریکای لاتین است که قهرمان فیلم برای فراموش کردن شکست عشقی به آنجا سفر می کند.
در مصاحبه ای که در نسخه دی وی دی فیلم آمده، آلن اشاره می کند که در هیچ صحنه ای از فیلم اثری از خون ( حتی در هنگام اعدام ) دیده نمی شود چراکه سعی او بر این بود که درونمایه طنز ساده فیلم دست نخورده باقی بماند.
آلن و لسر بین سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ با یکدیگر ازدواج کرده بودند با این وجود در هنگام ساخت فیلم از هم طلاق گرفته بودند.
سیلوستر استالونه در این فیلم تنها در یک سکانس حضور دارد.
نام فیلم در واقع جناسی از کلمه موز ( bananas ) است که هم در زبان عامیانه انگلیسی به معنی دیوانه است و هم اشاره به اصطلاح «جمهوری موزفروش» است که کنایه از حکومت های بی ثبات و کودتایی آمریکای لاتین است. نام فیلم همچنین ممکن است ادای احترامی باشد به نارگیل ها، اولین فیلم برادران مارکس، که در آن دوره تأثیر عمیقی بر کارهای وودی آلن داشتند.
با این وجود زمانی که از آلن دربارهٔ نام فیلم سؤال پرسیده شد، او این طور جواب داد که چون هیچ موزی در فیلم نبوده این اسم را انتخاب کرده است.
فیلم با بازخورد مثبت منتقدان همراه بود که در سایت راتن تومیتوز، ۸۸٪ رای مثبت را به خود اختصاص داده است.
وینسنت کنبی، خبرنگار نیویورک تایمز، فیلم را ستایش کرده و می گوید " دیدگاه آلن دربارهٔ دنیا لبریز از همه چیز است غیر از حس ترحم و این دیدگاهی است که اتفاقا برای من خیلی خنده دار است. این داستان مردی کوچک با شانه های بالاانداخته و لبخند رنگ پریده نیست که زنده مانده، بلکه داستان کوتولهٔ پرحرفی است که واکنش اولیه او دربارهٔ بزدلی، با توجه به توالی اتفاقات دیوانه وار فیلم، اتفاقا خیلی هم قهرمانانه است. " او در ادامه اینطور نتیجه گیری می کند که " هر فیلمی که سعی کند تا عشق، انقلاب کوبا، سی. آی. ای، مادران یهودی، جی. ادگار هوور و چند تا چیز نامربوط دیگر ( از جمله سفارش ۱۰۰۰ ساندویچ پنیر کباب شده ) را با هم قاتی کند، قطعاً کمی عجیب و غریب ـ و البته خوش آمد است.
... [مشاهده متن کامل]
داستان فیلم در مورد وقوع یک کودتا در یکی از کشورهای تک محصولی آمریکای لاتین است که قهرمان فیلم برای فراموش کردن شکست عشقی به آنجا سفر می کند.
در مصاحبه ای که در نسخه دی وی دی فیلم آمده، آلن اشاره می کند که در هیچ صحنه ای از فیلم اثری از خون ( حتی در هنگام اعدام ) دیده نمی شود چراکه سعی او بر این بود که درونمایه طنز ساده فیلم دست نخورده باقی بماند.
آلن و لسر بین سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۰ با یکدیگر ازدواج کرده بودند با این وجود در هنگام ساخت فیلم از هم طلاق گرفته بودند.
سیلوستر استالونه در این فیلم تنها در یک سکانس حضور دارد.
نام فیلم در واقع جناسی از کلمه موز ( bananas ) است که هم در زبان عامیانه انگلیسی به معنی دیوانه است و هم اشاره به اصطلاح «جمهوری موزفروش» است که کنایه از حکومت های بی ثبات و کودتایی آمریکای لاتین است. نام فیلم همچنین ممکن است ادای احترامی باشد به نارگیل ها، اولین فیلم برادران مارکس، که در آن دوره تأثیر عمیقی بر کارهای وودی آلن داشتند.
با این وجود زمانی که از آلن دربارهٔ نام فیلم سؤال پرسیده شد، او این طور جواب داد که چون هیچ موزی در فیلم نبوده این اسم را انتخاب کرده است.
فیلم با بازخورد مثبت منتقدان همراه بود که در سایت راتن تومیتوز، ۸۸٪ رای مثبت را به خود اختصاص داده است.
وینسنت کنبی، خبرنگار نیویورک تایمز، فیلم را ستایش کرده و می گوید " دیدگاه آلن دربارهٔ دنیا لبریز از همه چیز است غیر از حس ترحم و این دیدگاهی است که اتفاقا برای من خیلی خنده دار است. این داستان مردی کوچک با شانه های بالاانداخته و لبخند رنگ پریده نیست که زنده مانده، بلکه داستان کوتولهٔ پرحرفی است که واکنش اولیه او دربارهٔ بزدلی، با توجه به توالی اتفاقات دیوانه وار فیلم، اتفاقا خیلی هم قهرمانانه است. " او در ادامه اینطور نتیجه گیری می کند که " هر فیلمی که سعی کند تا عشق، انقلاب کوبا، سی. آی. ای، مادران یهودی، جی. ادگار هوور و چند تا چیز نامربوط دیگر ( از جمله سفارش ۱۰۰۰ ساندویچ پنیر کباب شده ) را با هم قاتی کند، قطعاً کمی عجیب و غریب ـ و البته خوش آمد است.
