موریه جیمز جاستی نین

[ویکی نور] جیمز موریه (1780-19مارس 1849) نویسنده و دیپلمات بریتانیایی قرن نوزدهم، مقارن با سلطنت فتحعلی شاه قاجار در ایران است. وی به سال 1780 در ازمیر عثمانی چشم به جهان گشود. وی دومین فرزند ذکور ایزاک موریه بود که در ترکیه تجارت می کرد.
جیمز پس از اتمام تحصیلاتش در انگلستان به ازمیر بازگشت و و از 1799 لغایت 1806 نزد پدرش به کسب و کار مشغول بود و در همان جا بود که زبان های ترکی و فارسی را آموخت. موریه در سال 1808 ذیل منصب منشی هارفورد جونز سفیر وقت بریتانیا به ایران سفر کرد. در این سفر جونز عهدنامه مجمل را با نمایندگان فتحعلی شاه قاجار به امضا رساند. یک سال بعد، موریه میرزا ابوالحسن خان شیرازی را به عنوان سفیر ایران در دربار انگلستان در سفر به لندن همراهی کرد. احتمالاً همنشینی با میرزا ابوالحسن در طول این سفر در نگارش کتاب سرگذشت حاجی بابای اصفهانی تاثیر زیادی داشته است. سپس در سال 1810 مجدداً و این بار در خدمت سرگور اوزلی به تهران بازگشت و تا سال 1816 که ایران را ترک گفت، برای مدتی وزیر مختار بریتانیا در ایران نیز بود.
موریه، پس از بازگشت به انگلستان با توجه به شناختی که از جوامع شرقی و منش مردم این سرزمین به دست آورده بود، چند کتاب به رشته تحریر درآورد که معروف ترین آنها سرگذشت حاجی بابای اصفهانی است. این کتاب توسط میرزا حبیب اصفهانی به زبان فارسی ترجمه شده است.
سرگذشت حاجی بابای اصفهانی (1824)
حاجی بابا در لندن (1824) که ادامه داستان سرگذشت حاجی بابای اصفهانی است.