موریه، جِیْمْز (۱۷۸۰ـ۱۸۴۹)(Morier, James)
موریه، جِیْمْز
سیاستمدار، نویسنده و جهانگرد فرانسوی تبار انگلیسی. پدرش، آیزاک موریه، بازرگانی فرانسوی از تبار هوگنو هایی بود که پس از آن که در عثمانی ثروتی به هم زد به تابعیت بریتانیا درآمد. در لندن درس خواند. در ۱۸۰۷، منشی مخصوص سِر هارفورد جونز شد و همراه جونز راهی ایران شد و در اوایل ۱۸۰۹ به تهران رسید، اما دیری نگذشت که او را با نامه هایی همراه میرزا ابوالحسن شیرازی، ایلچی فتحعلی شاه قاجار، به انگلستان فرستادند. در ۱۸۱۱ـ ۱۸۱۶، باری دیگر، این بار در سِمت دبیر سفارت انگلیس، در ایران به سر برد و در این مدت در تدوین عهدنامۀ گلستان و معاهدۀ ایران و انگلیس (۱۸۱۲) دخالت داشت. پس از بازگشت به انگلستان (۱۸۱۶)، از کارهای دولتی کناره گرفت و در لندن به کارهای ادبی پرداخت، مگر یک بار که برای مأموریتی سیاسی به مکزیک رفت (۱۸۲۴ـ۱۸۲۶). مهم ترین اثر موریه سرگذشت حاجی بابای اصفهانی است (لندن، ۱۸۲۴). این اثر آگاهی های فراوانی دربارۀ اوضاع اجتماعی ایران در قرن ۱۳ق به دست می دهد، اما انتقادهایش از اوضاع ایران و مردم آن، با غرض ورزی درآمیخته است. از دیگر آثارش: سرگذشت حاجی بابای اصفهانی در لندن (لندن، ۱۸۲۸) که هجو زندگی و سنت های مردم مغرب زمین از دید بیننده ای بیگانه است؛ سفر از راه ایران، ارمنستان و آسیای صغیر به قسطنطنیه، در سال های ۱۸۰۸ و ۱۸۰۹ (لندن، ۱۸۱۲)؛ سفر دوم از راه ایران، ارمنستان و آسیای صغیر به قسطنطنیه، در سال های ۱۸۱۰ و ۱۸۱۶ (لندن، ۱۸۱۸).
موریه، جِیْمْز
سیاستمدار، نویسنده و جهانگرد فرانسوی تبار انگلیسی. پدرش، آیزاک موریه، بازرگانی فرانسوی از تبار هوگنو هایی بود که پس از آن که در عثمانی ثروتی به هم زد به تابعیت بریتانیا درآمد. در لندن درس خواند. در ۱۸۰۷، منشی مخصوص سِر هارفورد جونز شد و همراه جونز راهی ایران شد و در اوایل ۱۸۰۹ به تهران رسید، اما دیری نگذشت که او را با نامه هایی همراه میرزا ابوالحسن شیرازی، ایلچی فتحعلی شاه قاجار، به انگلستان فرستادند. در ۱۸۱۱ـ ۱۸۱۶، باری دیگر، این بار در سِمت دبیر سفارت انگلیس، در ایران به سر برد و در این مدت در تدوین عهدنامۀ گلستان و معاهدۀ ایران و انگلیس (۱۸۱۲) دخالت داشت. پس از بازگشت به انگلستان (۱۸۱۶)، از کارهای دولتی کناره گرفت و در لندن به کارهای ادبی پرداخت، مگر یک بار که برای مأموریتی سیاسی به مکزیک رفت (۱۸۲۴ـ۱۸۲۶). مهم ترین اثر موریه سرگذشت حاجی بابای اصفهانی است (لندن، ۱۸۲۴). این اثر آگاهی های فراوانی دربارۀ اوضاع اجتماعی ایران در قرن ۱۳ق به دست می دهد، اما انتقادهایش از اوضاع ایران و مردم آن، با غرض ورزی درآمیخته است. از دیگر آثارش: سرگذشت حاجی بابای اصفهانی در لندن (لندن، ۱۸۲۸) که هجو زندگی و سنت های مردم مغرب زمین از دید بیننده ای بیگانه است؛ سفر از راه ایران، ارمنستان و آسیای صغیر به قسطنطنیه، در سال های ۱۸۰۸ و ۱۸۰۹ (لندن، ۱۸۱۲)؛ سفر دوم از راه ایران، ارمنستان و آسیای صغیر به قسطنطنیه، در سال های ۱۸۱۰ و ۱۸۱۶ (لندن، ۱۸۱۸).
wikijoo: موریه،_جیمز_(۱۷۸۰ـ۱۸۴۹)