موریس، ویلیام (۱۸۳۴ـ۱۸۹۶)(Morris, William)
موریس، ویلیام
موریس، ویلیام
طراح، نویسنده، و سوسیالیست انگلیسی. از مؤسسان جنبش هنرها و صنایع دستی بود. ماشینی شدن قرن ۱۹ را محکوم کرد، و کوشید تا صنعتگری دستیِ سنّتی، همچون مبل سازی، تصویرسازی کتاب، طراحی پارچه، و نظایر آن را احیا کند؛ این گرایشِ خود را با نوسازی جامعه براساس اصول سوسیالیسم، پیوند داد. موریس در لندن به دنیا آمد، و در آکسفورد درس خواند؛ در آن جا با ادوارد برن جونز، از هنرمندان گروه پیشارافائلی، دوستی پایداری برقرار کرد، و از جان راسکین، منتقد هنری، و دانته گابریل روسِتّی، نقاش و شاعر، تأثیر گرفت. تخصص اولیۀ خود، معماری، را وانهاد تا به مطالعۀ نقاشی بپردازد، لیکن بر معمارانی همچون ویلیام لتابی و فیلیپ وب قویاً تأثیر گذاشت. در ۱۸۶۱، در تأسیس شرکت ماریس، مارشال، فاکنر و شرکا («شرکت») مشارکت داشت؛ این شرکت در زمینۀ طراحی و ساخت شیشۀ منقوش، مبلمان، پارچه، فرش، و کاغذدیواری های تزیینی، فعالیت می کرد. بسیاری از این طرح ها که از منابع قرون وسطایی، کلاسیک، و شرقی متأثر بودند، هنوز هم تولید می شوند. اولین کتاب شعر موریس، دفاع از گِنِوِر (۱۸۵۸) نام داشت. چندین کتاب شعر رومانس نگاشت که کتاب های زندگی و مرگ جِیسون (۱۸۶۷) و بهشت زمینی (۱۸۶۸ـ۱۸۷۰)، نمونه های گزیده ای از آن هاست. اشعار رومانسِ او با نام رؤیای جان بال (۱۸۸۸) و خبرهایی از ناکجاآباد (۱۸۹۱) گویای ایدئولوژی سوسیالیستیِ او در مقام یکی از سوسیالیست های پیشرو است. در ۱۸۸۳ به فدراسیون سوسیال دموکرات پیوست، اما در ۱۸۸۴، آن را بیش از حد میانه رو یافت و آن جا را ترک کرد، و مجمع سوسیالیستی را بنیاد نهاد. ازجمله طرح های مشهورش کاغذدیواری های «گل مینا» (۱۸۶۴) و «درخت مو» (۱۸۷۳)، پرده نگارۀ «دارکوب» (دهۀ ۱۸۸۰)، و طرح «پیچ امین الدوله» برای پارچۀ کتان (۱۸۷۶) درخور ذکرند. ماریس در مقام یکی از مؤسسان جنبش هنرها و صنایع دستی، در اعتلای استانداردهای صنایع دستی انگلستان سهمی بسزا داشت.
موریس، ویلیام
موریس، ویلیام
طراح، نویسنده، و سوسیالیست انگلیسی. از مؤسسان جنبش هنرها و صنایع دستی بود. ماشینی شدن قرن ۱۹ را محکوم کرد، و کوشید تا صنعتگری دستیِ سنّتی، همچون مبل سازی، تصویرسازی کتاب، طراحی پارچه، و نظایر آن را احیا کند؛ این گرایشِ خود را با نوسازی جامعه براساس اصول سوسیالیسم، پیوند داد. موریس در لندن به دنیا آمد، و در آکسفورد درس خواند؛ در آن جا با ادوارد برن جونز، از هنرمندان گروه پیشارافائلی، دوستی پایداری برقرار کرد، و از جان راسکین، منتقد هنری، و دانته گابریل روسِتّی، نقاش و شاعر، تأثیر گرفت. تخصص اولیۀ خود، معماری، را وانهاد تا به مطالعۀ نقاشی بپردازد، لیکن بر معمارانی همچون ویلیام لتابی و فیلیپ وب قویاً تأثیر گذاشت. در ۱۸۶۱، در تأسیس شرکت ماریس، مارشال، فاکنر و شرکا («شرکت») مشارکت داشت؛ این شرکت در زمینۀ طراحی و ساخت شیشۀ منقوش، مبلمان، پارچه، فرش، و کاغذدیواری های تزیینی، فعالیت می کرد. بسیاری از این طرح ها که از منابع قرون وسطایی، کلاسیک، و شرقی متأثر بودند، هنوز هم تولید می شوند. اولین کتاب شعر موریس، دفاع از گِنِوِر (۱۸۵۸) نام داشت. چندین کتاب شعر رومانس نگاشت که کتاب های زندگی و مرگ جِیسون (۱۸۶۷) و بهشت زمینی (۱۸۶۸ـ۱۸۷۰)، نمونه های گزیده ای از آن هاست. اشعار رومانسِ او با نام رؤیای جان بال (۱۸۸۸) و خبرهایی از ناکجاآباد (۱۸۹۱) گویای ایدئولوژی سوسیالیستیِ او در مقام یکی از سوسیالیست های پیشرو است. در ۱۸۸۳ به فدراسیون سوسیال دموکرات پیوست، اما در ۱۸۸۴، آن را بیش از حد میانه رو یافت و آن جا را ترک کرد، و مجمع سوسیالیستی را بنیاد نهاد. ازجمله طرح های مشهورش کاغذدیواری های «گل مینا» (۱۸۶۴) و «درخت مو» (۱۸۷۳)، پرده نگارۀ «دارکوب» (دهۀ ۱۸۸۰)، و طرح «پیچ امین الدوله» برای پارچۀ کتان (۱۸۷۶) درخور ذکرند. ماریس در مقام یکی از مؤسسان جنبش هنرها و صنایع دستی، در اعتلای استانداردهای صنایع دستی انگلستان سهمی بسزا داشت.
wikijoo: موریس،_ویلیام_(۱۸۳۴ـ۱۸۹۶)