موریانه ای با دندان های شیری، یک فیلم مستند سلف پرتره به کارگردانی بکتاش آبتین است که طی سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ ساخته شده و آخرین فیلم او پیش از مرگ است.
فیلمبرداری این کار را خود بکتاش، همسرش و فرشید ابراهیمی به عهده داشته اند و تدوین آن به عهده حسین توکلی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این فیلم شاید شخصی ترین اثر آبتین باشد؛ فیلمی که داستان زندگی او را در فاصلهٔ کوتاه قرنطینهٔ کرونا در جزیرهٔ کیش ( به دور از همسرش ) تا زندانی شدن او دربرمی گیرد.
در این فیلم، بکتاش به جزیرهٔ کیش رفته اما به علت دوران قرنطینه ( به خاطر کرونا ) نمی تواند جزیره را ترک کند. او می گوید که همسرش در تهران مانده و نمی توانند به هم بپیوندند. بکتاش در این فیلم بخش هایی از اشعار خود را می خواند و از زندگی خود در شرایط همه گیری کووید - ۱۹ می گوید. وی به این مسئله اذعان می کند که «اگر بتواند مقاومت کافی داشته باشد و زنده بماند، باید شش سال از زندگی اش را در زندان سپری کند. »
این فیلم توانست درحالی که حدوداً ۱۰ ماه از زندانی شدن آبتین می گذشت، در دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران، دیپلم افتخار بهترین کارگردانی فیلم مستند نیمه بلند را کسب کند.
محبوبه موسوی، منتقد، اعتقاد دارد که بکتاش «در این فیلم به جمع بندی تمام چیزهایی می پردازد که با آن زندگی کرده است و برای آن جنگیده است» و آن را از لحاظ ساختاری نیز به کمال رسیدن فیلم های پیشین او می داند.
فیلمبرداری این کار را خود بکتاش، همسرش و فرشید ابراهیمی به عهده داشته اند و تدوین آن به عهده حسین توکلی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این فیلم شاید شخصی ترین اثر آبتین باشد؛ فیلمی که داستان زندگی او را در فاصلهٔ کوتاه قرنطینهٔ کرونا در جزیرهٔ کیش ( به دور از همسرش ) تا زندانی شدن او دربرمی گیرد.
در این فیلم، بکتاش به جزیرهٔ کیش رفته اما به علت دوران قرنطینه ( به خاطر کرونا ) نمی تواند جزیره را ترک کند. او می گوید که همسرش در تهران مانده و نمی توانند به هم بپیوندند. بکتاش در این فیلم بخش هایی از اشعار خود را می خواند و از زندگی خود در شرایط همه گیری کووید - ۱۹ می گوید. وی به این مسئله اذعان می کند که «اگر بتواند مقاومت کافی داشته باشد و زنده بماند، باید شش سال از زندگی اش را در زندان سپری کند. »
این فیلم توانست درحالی که حدوداً ۱۰ ماه از زندانی شدن آبتین می گذشت، در دوازدهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران، دیپلم افتخار بهترین کارگردانی فیلم مستند نیمه بلند را کسب کند.
محبوبه موسوی، منتقد، اعتقاد دارد که بکتاش «در این فیلم به جمع بندی تمام چیزهایی می پردازد که با آن زندگی کرده است و برای آن جنگیده است» و آن را از لحاظ ساختاری نیز به کمال رسیدن فیلم های پیشین او می داند.
