مورگِنْشْتِرن، کریستیان (۱۸۷۱ـ۱۹۱۴)(Morgenstern, Christian)
مورگِنْشْتِرن، کریستیان
شاعر، غزل سرا، فیلسوف، مترجم و طنزپرداز آلمانی. در مونیخ به دنیا آمد. در دانشگاه های برسلاو و برلین حقوق خواند، تا این که در ۱۸۹۳ مشخص شد دچار بیماری سل است (سرانجام نیز براثر همین مرض جان سپرد). دانشگاه را رها کرد و راهی نروژ شد و نمایش نامه های منظومی از ایبسن را با همکاری خود او و آثاری از دیگران، ازجمله استریندبرگ، را به آلمانی ترجمه کرد. آن گاه رهسپار سوئیس شد و در ۱۹۰۸ با مارگارته گوسبروخ ازدواج کرد. اشعار جدی خود را نخست تحت تأثیر نیچه نوشت. در در کاخ فانتا (۱۸۹۵) مفاهیم هستی شناختی و اساطیری و فلسفی را بازیگوشانه درآمیخت. در من و دنیا (۱۸۹۸) و یک تابستان (۱۹۰۰) زبان به ستایش از زیبایی جسمانی گشود. درون نگری (۱۹۱۰) و راهی یافتیم (۱۹۱۴) او را متأثر از آیین بودا نشان می دهند. آثارش از تعزل عارفانه تا اشعار پوچ را دربر می گرفت، ولی شهرت جهانی خود را با اشعار پوچش به دست آورد. از خود واژه سازی می کرد، واژه های رایج را به معانی جدید در متن های غیرعادی به کار می برد، و نحو جملات را درهم می ریخت، ولی همواره نکتۀ منطقی و طنزآمیزی در آن ها یافت می شد. از دفترهای شعر پوچ اوست: سرودهای چوبۀ دار (۱۹۰۵)؛ پالمشتروم (۱۹۱۰).
مورگِنْشْتِرن، کریستیان
شاعر، غزل سرا، فیلسوف، مترجم و طنزپرداز آلمانی. در مونیخ به دنیا آمد. در دانشگاه های برسلاو و برلین حقوق خواند، تا این که در ۱۸۹۳ مشخص شد دچار بیماری سل است (سرانجام نیز براثر همین مرض جان سپرد). دانشگاه را رها کرد و راهی نروژ شد و نمایش نامه های منظومی از ایبسن را با همکاری خود او و آثاری از دیگران، ازجمله استریندبرگ، را به آلمانی ترجمه کرد. آن گاه رهسپار سوئیس شد و در ۱۹۰۸ با مارگارته گوسبروخ ازدواج کرد. اشعار جدی خود را نخست تحت تأثیر نیچه نوشت. در در کاخ فانتا (۱۸۹۵) مفاهیم هستی شناختی و اساطیری و فلسفی را بازیگوشانه درآمیخت. در من و دنیا (۱۸۹۸) و یک تابستان (۱۹۰۰) زبان به ستایش از زیبایی جسمانی گشود. درون نگری (۱۹۱۰) و راهی یافتیم (۱۹۱۴) او را متأثر از آیین بودا نشان می دهند. آثارش از تعزل عارفانه تا اشعار پوچ را دربر می گرفت، ولی شهرت جهانی خود را با اشعار پوچش به دست آورد. از خود واژه سازی می کرد، واژه های رایج را به معانی جدید در متن های غیرعادی به کار می برد، و نحو جملات را درهم می ریخت، ولی همواره نکتۀ منطقی و طنزآمیزی در آن ها یافت می شد. از دفترهای شعر پوچ اوست: سرودهای چوبۀ دار (۱۹۰۵)؛ پالمشتروم (۱۹۱۰).
wikijoo: مورگنشترن،_کریستیان_(۱۸۷۱ـ۱۹۱۴)