مورکیسون رودریک ایمپی

دانشنامه آزاد فارسی

مورکیسون، رودریک ایمْپی (۱۷۹۲ـ ۱۸۷۱)(Murchison, Roderick Impey)
مورکیسون، رودریک ایمْپی
زمین شناس اسکاتلندی. بانی نام گذاری دورۀ سیلورین بود و در کتابش، سامانۀ سیلورین (۱۸۳۹)، به این موضوع پرداخت. با حضور در هیئتِ اعزامی به روسیه (۱۸۴۰ـ۱۸۴۵)، سیســــتم جهانی دیگری با نام پرمین را شناسایی کرد که نام آن از ناحیۀ پِرم گرفته شده است. در ۱۸۴۶، لقب سِر و در ۱۸۶۶، لقب بارون گرفت. در راسشایر زاده شد. در ۱۵ سالگی به ارتش پیوست و در جنگ شبه جزیره شرکت کرد. اغلب با زمین شناسانی همچون آدام سدویک و چارلز لایِل کار می کرد و در اسکاتلند، فرانسه، و کوه های آلپ اکتشافات میدانی فراوانی کرد. در ۱۸۵۵، مدیر سازمان زمین شناسی انگلستان شد. سال های متمادی نیز ریاست جامعۀ زمین شناسی سلطنتی را به عهده داشت و از کشف و استعمار سرزمین های افریقایی حمایت می کرد. مورکیسون به نظم جهانیِ رسوب در چینه ها، که با فسیل ها قابل شناسایی است، بیشتر از عوارض سنگ شناختی اعتقاد داشت. فسیل ها به وضوح تکامل موجودات به سمت پیچیده ترشدن را نشان می دهند. از دید او، سامانۀ سیلورین نشان دهندۀ اولین اشکال حیات است. او این سامانه را مبنای مطالعۀ پلمه سنگ های جنوب ویلز قرار داد و سپس، با همکاری سدویک، وجود سامانۀ دِوُنیَن را در جنوب غربی انگلستان محرز ساخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس