مورچه پی

لغت نامه دهخدا

مورچه پی. [ چ َ / چ ِ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ) ریش از بیخ زده. ( ناظم الاطباء ). مورچپه. مورچه په. شکلی از اشکال ریش. ریشی با مویهای کوتاه چون پای مورچه. ریش کوتاه و به اندازه پای مورچه بر گرد رخسار. ریش که اندکی برجای مانده و مازاد زده شده باشد. ریش کوتاه که همه موی آن به بالای پی موری باشد. ( یادداشت مؤلف ).
- مورچه پی زدن ؛ چیدن ریش از بیخ. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ). موی ریش را به بلندی پی مور بر رخسار باقی گذاردن و مازاد آن را به مقراض چیدن. چیدن موی ریش از بیخ به مقراض. ( آنندراج ). ماشین کردن ریش. با ماشین زدن ریش :
آورد به شکرلبش مورچه پی
جز مورچه پی زدن علاجیش نماند.
ظهوری ترشیزی.
و رجوع به مورچپه شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ریش بسیار کوتاه ( بپای مورچه تشبیه شده ).

پیشنهاد کاربران

بپرس