مورها یا موروها ( به اسپانیایی: Moro ) به مسلمانان اسپانیا گفته می شد که نژادی عربی - اسپانیایی - بربری داشتند و امروزه عمدتاً در شمال غرب آفریقا زندگی می کنند.
اصطلاح مور ( Moor ) ، که از موری ( Mauri ) باستان گرفته شده است، یک نام مستعار است که برای اولین بار توسط اروپاییان مسیحی برای تعیین ساکنان مسلمان مغرب، شبه جزیره ایبریا، سیسیل و مالت در قرون وسطی استفاده شد.
... [مشاهده متن کامل]
نمی توان مورها را مردمی متمایز و مشخص دانست. دانشنامه بریتانیکا در سال ۱۹۱۱ می گوید که این اصطلاح «هیچ ارزش قوم شناختی واقعی» ندارد. اروپایی های قرون وسطی و اوایل دوره مدرن این نام را به طور گوناگون برای اعراب و بربرهای شمال آفریقا و همچنین اروپایی های مسلمان به کار می بردند.
این واژه همچنین در اروپا به معنای گسترده تر و تا حدودی تحقیرآمیز برای اشاره به مسلمانان به طور کلی، به ویژه مسلمانان عرب یا بربر، چه در اسپانیا و چه در شمال آفریقا، به کار رفته است.
موروها در اصل ساکنان استان رومی موریتانیا بودند که دربرگیرندهٔ شمال غربی الجزایر و شمال مراکش امروزی است. آنها پس از حمله به شبه جزیره ایبریا در سدهٔ هشتم میلادی و به دنبال ایجاد خلافت های امویان و مرابطان، بزرگ ترین تمدن عربی - آندلسی را در شهرهایی همچون کوردوبا، تولدو، گرانادا و سبیا ( تلدو ) به وجود آوردند.
در سال ۷۱۱، نیروهایی که عمدتاً توسط مورها از شمال آفریقا تشکیل شده بودند، فتح هیسپانی توسط امویان را رهبری کردند. پس از آن شبه جزیره ایبریا در عربی کلاسیک به نام اندلس شناخته شد که در اوج خود بیشتر مناطق سپتیمانیا و اسپانیا و پرتغال امروزی را شامل می شد. در سال ۸۲۷، مورها مازارا در سیسیل را اشغال کردند و آن را به عنوان یک بندر توسعه دادند. آن ها همچمان به تحکیم بقیه جزیره ادامه دادند. تفاوت در مذهب و فرهنگ منجر به چند قرن درگیری با پادشاهی های مسیحی اروپا شد که سعی در بازپس گیری کنترل مناطق مسلمان نشین داشتند. این درگیری به عنوان بازپس گیری اندلس ( Reconquista ) نامیده شد. در سال ۱۲۲۴ مسلمانان از سیسیل به شهرک لوسرا رانده شدند که در سال ۱۳۰۰ توسط مسیحیان اروپایی ویران شد. سقوط غرناطه یا گرانادا در سال ۱۴۹۲ پایان حکومت مسلمانان در اسپانیا بود، اگرچه اقلیت مسلمان تا اخراج آنها در سال ۱۶۰۹ همچنان باقی ماندند. مسیحیان به رهبری آلفونسوی چهارم در سدهٔ ۱۱ میلادی تلاش های خود برای بازپس گیری اسپانیا را آغاز کردند که با شکست کامل موروها در ۱۴۹۲ به پایان رسید. در طول این مدت و تا یک سده پس از آن بسیاری از موروها یا خود به شمال آفریقا گریختند و در آنجا ساکن شدند یا توسط دولت اسپانیا از آن کشور اخراج شده و در شمال آفریقا پناه جستند.
اصطلاح مور ( Moor ) ، که از موری ( Mauri ) باستان گرفته شده است، یک نام مستعار است که برای اولین بار توسط اروپاییان مسیحی برای تعیین ساکنان مسلمان مغرب، شبه جزیره ایبریا، سیسیل و مالت در قرون وسطی استفاده شد.
... [مشاهده متن کامل]
نمی توان مورها را مردمی متمایز و مشخص دانست. دانشنامه بریتانیکا در سال ۱۹۱۱ می گوید که این اصطلاح «هیچ ارزش قوم شناختی واقعی» ندارد. اروپایی های قرون وسطی و اوایل دوره مدرن این نام را به طور گوناگون برای اعراب و بربرهای شمال آفریقا و همچنین اروپایی های مسلمان به کار می بردند.
این واژه همچنین در اروپا به معنای گسترده تر و تا حدودی تحقیرآمیز برای اشاره به مسلمانان به طور کلی، به ویژه مسلمانان عرب یا بربر، چه در اسپانیا و چه در شمال آفریقا، به کار رفته است.
موروها در اصل ساکنان استان رومی موریتانیا بودند که دربرگیرندهٔ شمال غربی الجزایر و شمال مراکش امروزی است. آنها پس از حمله به شبه جزیره ایبریا در سدهٔ هشتم میلادی و به دنبال ایجاد خلافت های امویان و مرابطان، بزرگ ترین تمدن عربی - آندلسی را در شهرهایی همچون کوردوبا، تولدو، گرانادا و سبیا ( تلدو ) به وجود آوردند.
در سال ۷۱۱، نیروهایی که عمدتاً توسط مورها از شمال آفریقا تشکیل شده بودند، فتح هیسپانی توسط امویان را رهبری کردند. پس از آن شبه جزیره ایبریا در عربی کلاسیک به نام اندلس شناخته شد که در اوج خود بیشتر مناطق سپتیمانیا و اسپانیا و پرتغال امروزی را شامل می شد. در سال ۸۲۷، مورها مازارا در سیسیل را اشغال کردند و آن را به عنوان یک بندر توسعه دادند. آن ها همچمان به تحکیم بقیه جزیره ادامه دادند. تفاوت در مذهب و فرهنگ منجر به چند قرن درگیری با پادشاهی های مسیحی اروپا شد که سعی در بازپس گیری کنترل مناطق مسلمان نشین داشتند. این درگیری به عنوان بازپس گیری اندلس ( Reconquista ) نامیده شد. در سال ۱۲۲۴ مسلمانان از سیسیل به شهرک لوسرا رانده شدند که در سال ۱۳۰۰ توسط مسیحیان اروپایی ویران شد. سقوط غرناطه یا گرانادا در سال ۱۴۹۲ پایان حکومت مسلمانان در اسپانیا بود، اگرچه اقلیت مسلمان تا اخراج آنها در سال ۱۶۰۹ همچنان باقی ماندند. مسیحیان به رهبری آلفونسوی چهارم در سدهٔ ۱۱ میلادی تلاش های خود برای بازپس گیری اسپانیا را آغاز کردند که با شکست کامل موروها در ۱۴۹۲ به پایان رسید. در طول این مدت و تا یک سده پس از آن بسیاری از موروها یا خود به شمال آفریقا گریختند و در آنجا ساکن شدند یا توسط دولت اسپانیا از آن کشور اخراج شده و در شمال آفریقا پناه جستند.
مورها یا موروها ( به اسپانیایی: Moro ) به مسلمانان اسپانیا گفته می شد که نژادی عربی - اسپانیایی - بربری داشتند [۱] و امروزه عمدتاً در شمال غرب آفریقا زندگی می کنند. [۲]
موروها در اصل ساکنان موریتانی بودند که پس از حمله به شبه جزیره ایبری در سدهٔ هشتم میلادی و به دنبال ایجاد خلافت های امویان و مرابطان، بزرگترین تمدن عربی - آندلسی را در شهرهایی همچون کوردوبا، تولیدو، گرانادا و سبیا به وجود آوردند. اما مسیحیان به رهبری آلفونسوی چهارم در سدهٔ ۱۱ میلادی تلاش های خود برای بازپس گیری اسپانیا را آغاز کردند که با شکست کامل موروها در ۱۴۹۲ به پایان رسید. در طول این مدت و تا یک سده پس از آن بسیاری از موروها یا خود به شمال آفریقا گریختند و در آنجا ساکن شدند[۱] و یا توسط دولت اسپانیا از آن کشور اخراج شده و در شمال آفریقا پناه جستند. [۳]
... [مشاهده متن کامل]
تاریخچه [ویرایش]
واژهٔ «مورو» از Maurus لاتین گرفته شده است که نخستین بار رومیان از آن برای نامیدن ساکنان استان رومی موریتانیا که متشکل از بخش غربی الجزایر امروزی و بخش شمالی مراکش امروزی بود استفاده کردند. [۴] اینان دارای نژادی عربی - بربر بودند و در سدهٔ هشتم میلادی اسلام آورده و مسلمان شدند. آنان سپس به سمت جنوب غربی آفریقا و نواحی شمال غربی قاره به سمت اسپانیا پراکنده شدند. [۳]
در زمان طارق بن زیاد آنان از جبل الطارق گذشتند و در ۷۱۱ بدون هیچ مشکلی پادشاهی ویزیگوتی رو به زوال رودریک را مورد تاخت و تاز خود قرار دادند. آنان سپس با گذر از کوه های پیرنه وارد فرانسه شدند اما شارل مارتل در ۷۳۲ موفق شد آنان را در مکانی به نام تور شکست داده و به عقب براند. [۳] در ۷۵۶ عبدالرحمان یکم، دودمان اموی را در کوردوبا پایه گذاری نمود و این امیرنشین در زمان عبدالرحمان سوم به خلافت قرطیه تبدیل شد. در این زمان دربار موروها از نظر ثروت، فرهنگ و شکوه و جلال رو به گسترش بود و شهرهای جنوبی تولیدو، کوردوبا و سبیا به سرعت به مراکز فرهنگ جدید بدل شده و دانشگاه ها و گنجینه های معماریشان شهرت یافت. [۳]
در اوخر سدهٔ دهم میلادی نایب السلطنه المنصور وارد درگیری نظامی سختی با مسیحیان شمال اسپانیا شد و تنها در آنجا بود که کشورگشایی های موروها با مشکل مواجه گردید. در ۱۰۳۱ خلافت کوردوبا به دلیل قدرت خواهی های حکام محلی از هم پاشید و مرابطان در ۱۰۸۶ ادارهٔ اسپانیا را در دست گرفتند. با این حال آنان نیز خیلی زود رو به زوال گذاشتند و موحدون در ۱۱۷۴ جای آنان را گرفتند. [۳] با این حال انجام کشورگشایی هایی پی درپی در این مدت سبب شده بود تا هزاران صنعتگر ماهر و کشاورز توانای موروتبار به اسپانیا بیایند و نقش مهمی در شکوفایی روبه رشد آن سرزمین ایفا کنند. اما بسیاری از این افراد در طی نبردهای منجر به سقوط آندلس که در سدهٔ یازدهم میلادی آغاز گردید یا کشته شدند و یا پس از بازپس گیری اسپانیا توسط مسیحیان از آن کشور اخراج شدند. [۳]
سقوط آندلس [ویرایش]
در ۱۰۸۵ آلفونسوی چهارم، پادشاه لئون و کاستیا موفق به بازپس گیری تولیدو از موروها شد اما بزرگترین پیروزی مسیحیان در نبرد ناواس ده تولوسا اتفاق افتاد و این پیروزی آغازی بر سقوط مسلمانان بود. کوردوبا در ۱۲۳۶ به دست فردیناند سوم کاستیا افتاد و دژهای مسلمانان با ادامه یافتن جنگ یکی پس از دیگری سقوط کرد. در این زمان تنها امارت غرناطه بود که در کنترل مسلمانان قرار داشت. در ۱۴۸۷ فردیناند دوم آراگون و ایزابلای یکم کاستیا پس از محاصره ای طولانی مالاگا را نیز بازپس گرفتند و در نهایت گرانادا نیز در ۱۴۹۲ به دست آنان فتح شد. [۳]
با وجود پیروزی مسیحیان اما هنوز بسیاری از موروها در اسپانیا باقی مانده بودند. در این میان آن دسته از موروهایی که هنوز بر دین خود اصرار داشتند مودیخار ( به اسپانیایی: Mudéjar ) و آنانی که مسیحی شده بودند موریسکو نام گرفتند. به آنان اجازه داده شد تا در اسپانیا بمانند اما به شدت بر رفتار و کارهایشان نظارت می شد. [۳]
اخراج از اسپانیا [ویرایش]
نوشتار اصلی: اخراج موریسکوها
موروها در زمان فیلیپ دوم مورد آزار و ادیت بسیاری قرار گرفتند، در ۱۵۶۸ سر به شورش برداشتند و در دادگاه های تفتیش عقاید متهم شده و تقریباً منقرض شدند. سرانجام در ۱۶۰۹ حکم اخراج موریسکوهای باقی مانده نیز صادر شد و آنان از اسپانیا بیرون رانده شدند. بدین ترتیب شکوه تمدن موروها در اسپانیا به تدریج نابود گردید هرچند نقش آنان در کمک به پیشرفت های اروپای غربی بویژه اسپانیا در زمینه های هنر و معماری، پزشکی و علوم و آموزش ناشمردنی است. [۳]
منابع [ویرایش]
↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Moor. Answers. com. Britannica Concise Encyclopedia, Encyclopædia Britannica, Inc. , 1994 - 2010. http://www. answers. com/topic/moors, accessed April 07, 2011.
↑ Moor. Answers. com. The American Heritage® Dictionary of the English Language, Fourth Edition, Houghton Mifflin Company, 2004. http://www. answers. com/topic/moors, accessed April 07, 2011.
↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ ۳٫۸ Moor. Answers. com. The Columbia Electronic Encyclopedia, Sixth Edition, Columbia University Press. , 2011. http://www. answers. com/topic/moors, accessed April 07, 2011.
↑ "Moor. " Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, 2011. Web. 07 Apr. 2011. http://www. britannica. com/EBchecked/topic/391449/Moor".
رده های صفحه: تاریخ پرتغال تاریخ مراکش جوامع مسلمان تاریخ شمال آفریقا تاریخ اسپانیا تاریخ اسلام
از ویکی پدیا
قس عربی
مورو وجمعه موروس ( بالأنجلیزیة Moor، بالإسبانیة Moros، بالفرنسیة Maures ) هو مصطلح ذو استخدام شعبی وعامی، وتحقیر فی بعض الأحیان، یطلق من دون تمییز عرقی أو دینی أو ثقافی واضح، على کل سکان شمال أفریقیا خاصة اهل المغرب ( بالأنجلیزیة Moroccan، و تعنی مغربی ) . ولا تستخدم کلم . . .
موروها در اصل ساکنان موریتانی بودند که پس از حمله به شبه جزیره ایبری در سدهٔ هشتم میلادی و به دنبال ایجاد خلافت های امویان و مرابطان، بزرگترین تمدن عربی - آندلسی را در شهرهایی همچون کوردوبا، تولیدو، گرانادا و سبیا به وجود آوردند. اما مسیحیان به رهبری آلفونسوی چهارم در سدهٔ ۱۱ میلادی تلاش های خود برای بازپس گیری اسپانیا را آغاز کردند که با شکست کامل موروها در ۱۴۹۲ به پایان رسید. در طول این مدت و تا یک سده پس از آن بسیاری از موروها یا خود به شمال آفریقا گریختند و در آنجا ساکن شدند[۱] و یا توسط دولت اسپانیا از آن کشور اخراج شده و در شمال آفریقا پناه جستند. [۳]
... [مشاهده متن کامل]
تاریخچه [ویرایش]
واژهٔ «مورو» از Maurus لاتین گرفته شده است که نخستین بار رومیان از آن برای نامیدن ساکنان استان رومی موریتانیا که متشکل از بخش غربی الجزایر امروزی و بخش شمالی مراکش امروزی بود استفاده کردند. [۴] اینان دارای نژادی عربی - بربر بودند و در سدهٔ هشتم میلادی اسلام آورده و مسلمان شدند. آنان سپس به سمت جنوب غربی آفریقا و نواحی شمال غربی قاره به سمت اسپانیا پراکنده شدند. [۳]
در زمان طارق بن زیاد آنان از جبل الطارق گذشتند و در ۷۱۱ بدون هیچ مشکلی پادشاهی ویزیگوتی رو به زوال رودریک را مورد تاخت و تاز خود قرار دادند. آنان سپس با گذر از کوه های پیرنه وارد فرانسه شدند اما شارل مارتل در ۷۳۲ موفق شد آنان را در مکانی به نام تور شکست داده و به عقب براند. [۳] در ۷۵۶ عبدالرحمان یکم، دودمان اموی را در کوردوبا پایه گذاری نمود و این امیرنشین در زمان عبدالرحمان سوم به خلافت قرطیه تبدیل شد. در این زمان دربار موروها از نظر ثروت، فرهنگ و شکوه و جلال رو به گسترش بود و شهرهای جنوبی تولیدو، کوردوبا و سبیا به سرعت به مراکز فرهنگ جدید بدل شده و دانشگاه ها و گنجینه های معماریشان شهرت یافت. [۳]
در اوخر سدهٔ دهم میلادی نایب السلطنه المنصور وارد درگیری نظامی سختی با مسیحیان شمال اسپانیا شد و تنها در آنجا بود که کشورگشایی های موروها با مشکل مواجه گردید. در ۱۰۳۱ خلافت کوردوبا به دلیل قدرت خواهی های حکام محلی از هم پاشید و مرابطان در ۱۰۸۶ ادارهٔ اسپانیا را در دست گرفتند. با این حال آنان نیز خیلی زود رو به زوال گذاشتند و موحدون در ۱۱۷۴ جای آنان را گرفتند. [۳] با این حال انجام کشورگشایی هایی پی درپی در این مدت سبب شده بود تا هزاران صنعتگر ماهر و کشاورز توانای موروتبار به اسپانیا بیایند و نقش مهمی در شکوفایی روبه رشد آن سرزمین ایفا کنند. اما بسیاری از این افراد در طی نبردهای منجر به سقوط آندلس که در سدهٔ یازدهم میلادی آغاز گردید یا کشته شدند و یا پس از بازپس گیری اسپانیا توسط مسیحیان از آن کشور اخراج شدند. [۳]
سقوط آندلس [ویرایش]
در ۱۰۸۵ آلفونسوی چهارم، پادشاه لئون و کاستیا موفق به بازپس گیری تولیدو از موروها شد اما بزرگترین پیروزی مسیحیان در نبرد ناواس ده تولوسا اتفاق افتاد و این پیروزی آغازی بر سقوط مسلمانان بود. کوردوبا در ۱۲۳۶ به دست فردیناند سوم کاستیا افتاد و دژهای مسلمانان با ادامه یافتن جنگ یکی پس از دیگری سقوط کرد. در این زمان تنها امارت غرناطه بود که در کنترل مسلمانان قرار داشت. در ۱۴۸۷ فردیناند دوم آراگون و ایزابلای یکم کاستیا پس از محاصره ای طولانی مالاگا را نیز بازپس گرفتند و در نهایت گرانادا نیز در ۱۴۹۲ به دست آنان فتح شد. [۳]
با وجود پیروزی مسیحیان اما هنوز بسیاری از موروها در اسپانیا باقی مانده بودند. در این میان آن دسته از موروهایی که هنوز بر دین خود اصرار داشتند مودیخار ( به اسپانیایی: Mudéjar ) و آنانی که مسیحی شده بودند موریسکو نام گرفتند. به آنان اجازه داده شد تا در اسپانیا بمانند اما به شدت بر رفتار و کارهایشان نظارت می شد. [۳]
اخراج از اسپانیا [ویرایش]
نوشتار اصلی: اخراج موریسکوها
موروها در زمان فیلیپ دوم مورد آزار و ادیت بسیاری قرار گرفتند، در ۱۵۶۸ سر به شورش برداشتند و در دادگاه های تفتیش عقاید متهم شده و تقریباً منقرض شدند. سرانجام در ۱۶۰۹ حکم اخراج موریسکوهای باقی مانده نیز صادر شد و آنان از اسپانیا بیرون رانده شدند. بدین ترتیب شکوه تمدن موروها در اسپانیا به تدریج نابود گردید هرچند نقش آنان در کمک به پیشرفت های اروپای غربی بویژه اسپانیا در زمینه های هنر و معماری، پزشکی و علوم و آموزش ناشمردنی است. [۳]
منابع [ویرایش]
↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Moor. Answers. com. Britannica Concise Encyclopedia, Encyclopædia Britannica, Inc. , 1994 - 2010. http://www. answers. com/topic/moors, accessed April 07, 2011.
↑ "Moor. " Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica, 2011. Web. 07 Apr. 2011. http://www. britannica. com/EBchecked/topic/391449/Moor".
رده های صفحه: تاریخ پرتغال تاریخ مراکش جوامع مسلمان تاریخ شمال آفریقا تاریخ اسپانیا تاریخ اسلام
از ویکی پدیا
قس عربی
مورو وجمعه موروس ( بالأنجلیزیة Moor، بالإسبانیة Moros، بالفرنسیة Maures ) هو مصطلح ذو استخدام شعبی وعامی، وتحقیر فی بعض الأحیان، یطلق من دون تمییز عرقی أو دینی أو ثقافی واضح، على کل سکان شمال أفریقیا خاصة اهل المغرب ( بالأنجلیزیة Moroccan، و تعنی مغربی ) . ولا تستخدم کلم . . .