موده
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَوَدَّةِ: محبتی که اثرش در مقام عمل ظاهرشود(در نتیجه نسبت مودت به محبت نسبت خضوع است به خشوع ، چون خضوع آن خشوعی را گویند که در مقام عمل اثرش هویدا شود ، به خلاف خشوع که به معنای نوعی تاثر نفسانی است ، که از مشاهده عظمت و کبریایی در دل پدید میآید . و رحمت ، به...
ریشه کلمه:
ودد (۲۹ بار)
فرق میان «مودّت» و «رحمت» مکن است از جهات مختلفی باشد:
ودّ (به فتح و ضم و کسر اول) وداد، مَوَدَة همه به معنی دوست داشتن است . تقدیر آن «وُدّاً فی قُلُوبِ النَّاس» و یا نظیر آن است. این یک امر طبیعی است هر که مومن ونیکوکار باشد مردم او را دوست خواهند داشت اگر از روی غرضی اظهار عداوت کنند باز در ته قلب او را تصدیق کرده و ارادت خواهند ورزید. در روایات شیعه و اهل سنت نقل شده که آیه در باره علی ابن ابیطالب «علیه السلام» نازل گردیده است نگارنده گوید: مورد نزول آن بزرگوار است ولی عموم آیه به قوت خود باقی است. شبلنجی در نورالابصار ص 112 از نقاش نقل کرده که آیه در باره علی بن ابیطالب نازل شده است. سبط ابن جوزی در تذکره ص 10 در ذکر فضائل آن حضرت از ابن عباس نقل کرده: «هذَا الْوُّدُجِعَلَهُ اللهُ لِعَلِیٍ «علیه السلام» فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ» علامه امینی در جلد 2 الغدیر ص 55 و 56 مقداری از مصادر آن را از کتب اهل سنت نقل کرده است. در مجمع فرموده: در آن اقوالی است از جمله آن مخصوص علی «علیه السلام» است که ابن عباس گفته: مؤمنی نیست مگر آنکه در قلبش محبت آن حضرت است. و از تفسیر ابوحمزه از امام باقر «علیه السلام» نقل کرده که فرمود: «قالَ رَسوُلُ اللهِ لِعَلِیٍ عَلَیْهمَا السَّلامُ:قُلِ اللَّهُمْ اجْعَلْ لی فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ وُدّاً» علی «علیه السلام» چنان گفت و آیه نازل شد. نظیر آن را ابوحمزه از جابربن عبدالله انصاری نیز نقل کرده است. * . خدا میان شما دوستی و مهربانی گذاشت. مُوادَدَة: دوست داشتن یا دوست داشتن همدیگر. . نخواهی یافت قومی را که به خدا و روز آخرت ایمان آوردهاند، دوست دارند آن که را که باخداو رسول دشمنی ورزیده است. وَدوُد: از اسماء حسنی است به معنی دوست دارنده. . ایضا . آن دو بار بیشتر در قران مجید نیامده است.
ریشه کلمه:
ودد (۲۹ بار)
فرق میان «مودّت» و «رحمت» مکن است از جهات مختلفی باشد:
ودّ (به فتح و ضم و کسر اول) وداد، مَوَدَة همه به معنی دوست داشتن است . تقدیر آن «وُدّاً فی قُلُوبِ النَّاس» و یا نظیر آن است. این یک امر طبیعی است هر که مومن ونیکوکار باشد مردم او را دوست خواهند داشت اگر از روی غرضی اظهار عداوت کنند باز در ته قلب او را تصدیق کرده و ارادت خواهند ورزید. در روایات شیعه و اهل سنت نقل شده که آیه در باره علی ابن ابیطالب «علیه السلام» نازل گردیده است نگارنده گوید: مورد نزول آن بزرگوار است ولی عموم آیه به قوت خود باقی است. شبلنجی در نورالابصار ص 112 از نقاش نقل کرده که آیه در باره علی بن ابیطالب نازل شده است. سبط ابن جوزی در تذکره ص 10 در ذکر فضائل آن حضرت از ابن عباس نقل کرده: «هذَا الْوُّدُجِعَلَهُ اللهُ لِعَلِیٍ «علیه السلام» فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ» علامه امینی در جلد 2 الغدیر ص 55 و 56 مقداری از مصادر آن را از کتب اهل سنت نقل کرده است. در مجمع فرموده: در آن اقوالی است از جمله آن مخصوص علی «علیه السلام» است که ابن عباس گفته: مؤمنی نیست مگر آنکه در قلبش محبت آن حضرت است. و از تفسیر ابوحمزه از امام باقر «علیه السلام» نقل کرده که فرمود: «قالَ رَسوُلُ اللهِ لِعَلِیٍ عَلَیْهمَا السَّلامُ:قُلِ اللَّهُمْ اجْعَلْ لی فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ وُدّاً» علی «علیه السلام» چنان گفت و آیه نازل شد. نظیر آن را ابوحمزه از جابربن عبدالله انصاری نیز نقل کرده است. * . خدا میان شما دوستی و مهربانی گذاشت. مُوادَدَة: دوست داشتن یا دوست داشتن همدیگر. . نخواهی یافت قومی را که به خدا و روز آخرت ایمان آوردهاند، دوست دارند آن که را که باخداو رسول دشمنی ورزیده است. وَدوُد: از اسماء حسنی است به معنی دوست دارنده. . ایضا . آن دو بار بیشتر در قران مجید نیامده است.
wikialkb: مَوَدّة
پیشنهاد کاربران
منظور از مَوَدَّة ( مودت ) در قرآن چیست ؟
مَوَدَّة یک مصدر میمی هست از ریشه مَفعَلة که اصل آن مَودَدَة بوده که برای سهولت تلفظ به مَوَدَّة تبدیل شده است . و معنی دوستی کردن ، اظهار دوستی کردن می دهد . فرق "دوستی کردن" با "دوست داشتن" زمین تا آسمان است. .
... [مشاهده متن کامل]
نگارنده برای مشخص شدن فرق " دوست داشتن " و " دوستی کردن" مثالی می زنم .
فرض کنید معلمی می خواهد کلاس را ترک کند به دانش آموزانش دستور می دهد :
من کلاس را ترک می کنم و اختیار کلاس را به مبصر کلاس وا گذار می کنم . این معلم نمی تواند بگوید در نبود من همه باید مبصر را دوست داشته باشید و اگر مبصر را دوست نداشته باشید تنبیه می شوید . زیرا عده ای ممکن است در کلاس وجود داشته باشند که مبصر را دوست نداشته باشند و نمی شود به زور دستور داد که به اجبار یک نفر را دوست داشت . یعنی دوست داشتن ، یک امر اجباری نیست . واین کار معلم اصلا از جهت عقل قابل قبول نیست . اما معلم می تواند بگوید در نبود من همگی مجبور هستید با مبصر اظهار دوستی کنید. یعنی در ظاهر هم اگر باشد از دستورات او اطاعت کنید ولو اینکه در ته دلتان از او کینه ای داشته باشید و شما مجبور هستید این کار را بکنید و گرنه مجازات می شوید .
در قران کلمه مَودَّة آمده است ولی متاسفانه این کلمه اشتباه معنی شده است خداوند در سوره شوری در آیه ی 23 می فرماید :
. . . قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَیٰ . . .
یعنی بگو ای پیامبر من در مقابل دعوتم از شما چیزی نمی خواهم جز دوستی کردن در حقّ خویشاوندان نزدیکم ( اهل بیت و معصومین ) . .
در اینکه منظور از فی الْقُرْبَیٰ در این آیه اهل بیت و ائمه ی معصومین هستند احادیث زیادی از شیعه و سنی نقل شده است . "ال" هم در القربی" ال" معرفه است و جایی برای شبه نگذاشته است . یعنی اینکه این افراد افراد مشخص و شناخته شده ای هستند .
در این آیه خداوند با آوردن موده به جای محبت حق کلام را به جا آورده است .
متاسفانه مفسرین در معنی موده دقت نکرده و در ترجمه دچار اشتباه شده اند که به مواردی اشاره می شود .
بگو: بر این رسالت مزدی از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمی خواهم.
بگو: من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم.
بگو: از شما در مقابل این ( ابلاغ رسالت خود ) جز محبت ( قلبی و عملی ) دربارۀ خویشاوندانم مزدى نمی طلبم.
"من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم]. "
در آیه 47 سوره سبأ می فرماید . قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ.
بگو: هر گونه پاداشی که از شما خواستم، آن پاداش برای خودتان، پاداش من فقط بر عهده خداست، و او بر همه چیز گواه است.
یعنی آن یک در خواستی هم که در مقابل رسالتم خواستم نفعش به خودتان بر می گردد . و اجر من فقط از خداست . و در آیه ی دیگر فرموده من بر این دوستی کردن ، شما را مجبور نمی کنم زیرا اساس کار من اجبار کردن بر کاری نیست . یعنی به زور نمی گویم در حق آنها دوستی کنید . اگر امری در این میان هست به این خاطر است در صورت روگردانی از دستور من ضرر و زیان بزرگی را متحمل خواهید شد .
قُل ما أَسأَلُکُم عَلَیهِ مِن أَجرٍ وَما أَنا مِنَ المُتَکَلِّفینَ ( سوره ص 86 )
بنا بر این بر اساس معنی مَودة در ایه ی 23 شوری . کسانی که مولا را در جمله :"من کنت مولاه فهذا علی مولاه" در روز غدیر دوست داشتن معنی کردند ادعایشان مردود است. زیرا
1 - اصلا دوست داشتن کسی از نظر عقلانی نمی تواند اجباری باشد که پیامبر بخواهد دستور به انجام آن دهد.
2 - دوم اینکه از پیامبر بعید است 120 هزار نفر را در گرمای سوزان عربستان جمع کند بگوید ای مردم هر کس من دوست او هستم علی دست اوست .
3 - سوم اینکه دوست داشتن کسی از طرف همه که یک کار غیر عقلانی است این قدر مهم بوده که خداوند به پیامبر می فرماید: اگر این پیام را به مردم ابلاغ نکنی تمام زحمات 23 ساله ات به باد فنا رفته است. بنا براین مولا در این جمله فقط می تواند این معنی را داشته باشد
"هر کس که من مولا ( امام و پیشوای ) او هستم، علی نیز مولا ( امام و پیشوای ) اوست"
چهارم اینکه به فرض قبول کردیم گفته آنها را که پیامبر دستور داده" علی ( ع ) را دوست داشته باشید ". آری پذیرفتیم و دیدیم که با علی و خاندان او عجب دوستی ها کردند !
مَوَدَّة یک مصدر میمی هست از ریشه مَفعَلة که اصل آن مَودَدَة بوده که برای سهولت تلفظ به مَوَدَّة تبدیل شده است . و معنی دوستی کردن ، اظهار دوستی کردن می دهد . فرق "دوستی کردن" با "دوست داشتن" زمین تا آسمان است. .
... [مشاهده متن کامل]
نگارنده برای مشخص شدن فرق " دوست داشتن " و " دوستی کردن" مثالی می زنم .
فرض کنید معلمی می خواهد کلاس را ترک کند به دانش آموزانش دستور می دهد :
من کلاس را ترک می کنم و اختیار کلاس را به مبصر کلاس وا گذار می کنم . این معلم نمی تواند بگوید در نبود من همه باید مبصر را دوست داشته باشید و اگر مبصر را دوست نداشته باشید تنبیه می شوید . زیرا عده ای ممکن است در کلاس وجود داشته باشند که مبصر را دوست نداشته باشند و نمی شود به زور دستور داد که به اجبار یک نفر را دوست داشت . یعنی دوست داشتن ، یک امر اجباری نیست . واین کار معلم اصلا از جهت عقل قابل قبول نیست . اما معلم می تواند بگوید در نبود من همگی مجبور هستید با مبصر اظهار دوستی کنید. یعنی در ظاهر هم اگر باشد از دستورات او اطاعت کنید ولو اینکه در ته دلتان از او کینه ای داشته باشید و شما مجبور هستید این کار را بکنید و گرنه مجازات می شوید .
در قران کلمه مَودَّة آمده است ولی متاسفانه این کلمه اشتباه معنی شده است خداوند در سوره شوری در آیه ی 23 می فرماید :
. . . قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَیٰ . . .
یعنی بگو ای پیامبر من در مقابل دعوتم از شما چیزی نمی خواهم جز دوستی کردن در حقّ خویشاوندان نزدیکم ( اهل بیت و معصومین ) . .
در اینکه منظور از فی الْقُرْبَیٰ در این آیه اهل بیت و ائمه ی معصومین هستند احادیث زیادی از شیعه و سنی نقل شده است . "ال" هم در القربی" ال" معرفه است و جایی برای شبه نگذاشته است . یعنی اینکه این افراد افراد مشخص و شناخته شده ای هستند .
در این آیه خداوند با آوردن موده به جای محبت حق کلام را به جا آورده است .
متاسفانه مفسرین در معنی موده دقت نکرده و در ترجمه دچار اشتباه شده اند که به مواردی اشاره می شود .
بگو: بر این رسالت مزدی از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمی خواهم.
بگو: من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم.
بگو: از شما در مقابل این ( ابلاغ رسالت خود ) جز محبت ( قلبی و عملی ) دربارۀ خویشاوندانم مزدى نمی طلبم.
"من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی کنم جز دوست داشتن نزدیکانم [اهل بیتم]. "
در آیه 47 سوره سبأ می فرماید . قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ ۖ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی اللَّهِ ۖ وَهُوَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ.
بگو: هر گونه پاداشی که از شما خواستم، آن پاداش برای خودتان، پاداش من فقط بر عهده خداست، و او بر همه چیز گواه است.
یعنی آن یک در خواستی هم که در مقابل رسالتم خواستم نفعش به خودتان بر می گردد . و اجر من فقط از خداست . و در آیه ی دیگر فرموده من بر این دوستی کردن ، شما را مجبور نمی کنم زیرا اساس کار من اجبار کردن بر کاری نیست . یعنی به زور نمی گویم در حق آنها دوستی کنید . اگر امری در این میان هست به این خاطر است در صورت روگردانی از دستور من ضرر و زیان بزرگی را متحمل خواهید شد .
قُل ما أَسأَلُکُم عَلَیهِ مِن أَجرٍ وَما أَنا مِنَ المُتَکَلِّفینَ ( سوره ص 86 )
بنا بر این بر اساس معنی مَودة در ایه ی 23 شوری . کسانی که مولا را در جمله :"من کنت مولاه فهذا علی مولاه" در روز غدیر دوست داشتن معنی کردند ادعایشان مردود است. زیرا
1 - اصلا دوست داشتن کسی از نظر عقلانی نمی تواند اجباری باشد که پیامبر بخواهد دستور به انجام آن دهد.
2 - دوم اینکه از پیامبر بعید است 120 هزار نفر را در گرمای سوزان عربستان جمع کند بگوید ای مردم هر کس من دوست او هستم علی دست اوست .
3 - سوم اینکه دوست داشتن کسی از طرف همه که یک کار غیر عقلانی است این قدر مهم بوده که خداوند به پیامبر می فرماید: اگر این پیام را به مردم ابلاغ نکنی تمام زحمات 23 ساله ات به باد فنا رفته است. بنا براین مولا در این جمله فقط می تواند این معنی را داشته باشد
"هر کس که من مولا ( امام و پیشوای ) او هستم، علی نیز مولا ( امام و پیشوای ) اوست"
چهارم اینکه به فرض قبول کردیم گفته آنها را که پیامبر دستور داده" علی ( ع ) را دوست داشته باشید ". آری پذیرفتیم و دیدیم که با علی و خاندان او عجب دوستی ها کردند !
دوستی. محبت
موده : موده اسم دختر با ریشه عربی است موده به معنی مهربان ، محبت ، دوستی است .