موجودات شعله ور ( به انگلیسی: Flaming Creatures ) یک فیلم تجربی آمریکایی محصول سال ۱۹۶۳ به کارگردانی جک اسمیت است. این فیلم اجراکنندگانی را نشان می دهد که برای چندین صحنهٔ غیرمرتبط، از جمله آگهی تبلیغاتی رژ لب، عیاشی و زلزله، لباس های درگ پوشیده اند. این فیلم در ۲۹ آوریل ۱۹۶۳ در خیابان سینمای بلیکر در شهر نیویورک به نمایش درآمد.
... [مشاهده متن کامل]
به دلیل نمایش مستهجن از تمایلات جنسی، برخی از سالن ها از اکران موجودات شعله ور خودداری کردند و در مارس ۱۹۶۴، پلیس نیویورک نمایش فیلم را قطع کرده و چاپی از آن را ضبط کرد. یوناس مکاس، کن جاکوبز و فلورانس کارپف متهم شدند و حکم داده شد که فیلم ناقض قوانین وقاحتِ نیویورک است. مکاس و سوزان سانتاگ دفاعی انتقادی از این فیلم کردند و این امر به دلیلی برای جنبش زیرزمینی این فیلم تبدیل شد.
بیشتر شخصیت های فیلم از نظر جنسی مبهم هستند، از جمله دگرجنس پوش ها، بیناجنس ها و بازیگران درگ. موجودات شعله ور تا حد زیادی غیرروایی است و صحنه های آن اغلب با برش هایی به نمای نزدیک از اعضای بدن قطع می شود.
این فیلم با سکانسی که بر روی موسیقی متن فیلم علی بابا و چهل دزد تنظیم شده است و با اعلامیهٔ «علی بابا امروز می آید!» آغاز می شود. دو موجود در یک باغ تنبلی می کنند و می رقصند. در چیزی که اسمیت آن را «سکانس بی آبرویی» می نامد، شخصیت ها رژ لب می زنند در حالی که یک تبلیغ ساختگی این سؤال را مطرح می کند: «آیا رژ لبی وجود دارد که اثرش حتی پس از ساک زدن باقی بماند؟» دو موجود همدیگر را تعقیب می کنند و یکی دیگری را به زمین می اندازد. چندین موجود در یک صحنهٔ تجاوز در اطراف او جمع می شوند که به یک عیاشی بزرگ تبدیل می شود. زمین شروع به لرزیدن می کند و موجودات فرو می ریزند. خون آشامی شبیه مرلین مونرو از تابوت بیرون می آید و برخی از موجوداتِ بی جان را تخلیه می کند. این عمل دوباره شعله ور می شود و موجودات دوباره برای رقصیدن با یکدیگر برمی خیزند.
موجودات شعله ور در ۲۹ آوریل ۱۹۶۳ به عنوان بخشی از یک فیلم دوگانه با کبری بلوند در خیابان سینمای بلیکر در منهتن، نیویورک به نمایش درآمد. نمایش های بعدی در تئاتر گرامرسی برگزار شد. از آنجایی که این فیلم برای پروانهٔ نمایش ارسال نشده بود، نمایش ها رایگان بودند و از مخاطبان خواسته شد تا به «انجمن فیلمِ عشق و بوسه برای سانسور» کمک مالی کنند. فیلم کالچر در دسامبر ۱۹۶۳ به اسمیت جایزهٔ فیلم مستقل خود برای این فیلم اعطا کرد. تئاتر تیوولی که برای نمایش فیلم های سکسنتفاعی شناخته می شود، برای این فیلم اجاره شد و نمایشی از موجودات شعله ور، گزیده هایی از فیلم عشق عادی اسمیت و فیلم خبری اندی وارهول برنامه ریزی شد. تئاتر به دلیل محتوای مستهجنِ موجودات شعله ور این رویداد را لغو کرد. صدها نفر در تئاتر گرد هم آمدند و اسمیت در مراسمی بداهه جایزهٔ خود را دریافت کرد. جمعیتی متشکل از صدها نفر به رهبری باربارا روبین تئاتر تیوولی را اشغال کردند تا اینکه پلیس توانست ساختمان را پاکسازی کند.
... [مشاهده متن کامل]
به دلیل نمایش مستهجن از تمایلات جنسی، برخی از سالن ها از اکران موجودات شعله ور خودداری کردند و در مارس ۱۹۶۴، پلیس نیویورک نمایش فیلم را قطع کرده و چاپی از آن را ضبط کرد. یوناس مکاس، کن جاکوبز و فلورانس کارپف متهم شدند و حکم داده شد که فیلم ناقض قوانین وقاحتِ نیویورک است. مکاس و سوزان سانتاگ دفاعی انتقادی از این فیلم کردند و این امر به دلیلی برای جنبش زیرزمینی این فیلم تبدیل شد.
بیشتر شخصیت های فیلم از نظر جنسی مبهم هستند، از جمله دگرجنس پوش ها، بیناجنس ها و بازیگران درگ. موجودات شعله ور تا حد زیادی غیرروایی است و صحنه های آن اغلب با برش هایی به نمای نزدیک از اعضای بدن قطع می شود.
این فیلم با سکانسی که بر روی موسیقی متن فیلم علی بابا و چهل دزد تنظیم شده است و با اعلامیهٔ «علی بابا امروز می آید!» آغاز می شود. دو موجود در یک باغ تنبلی می کنند و می رقصند. در چیزی که اسمیت آن را «سکانس بی آبرویی» می نامد، شخصیت ها رژ لب می زنند در حالی که یک تبلیغ ساختگی این سؤال را مطرح می کند: «آیا رژ لبی وجود دارد که اثرش حتی پس از ساک زدن باقی بماند؟» دو موجود همدیگر را تعقیب می کنند و یکی دیگری را به زمین می اندازد. چندین موجود در یک صحنهٔ تجاوز در اطراف او جمع می شوند که به یک عیاشی بزرگ تبدیل می شود. زمین شروع به لرزیدن می کند و موجودات فرو می ریزند. خون آشامی شبیه مرلین مونرو از تابوت بیرون می آید و برخی از موجوداتِ بی جان را تخلیه می کند. این عمل دوباره شعله ور می شود و موجودات دوباره برای رقصیدن با یکدیگر برمی خیزند.
موجودات شعله ور در ۲۹ آوریل ۱۹۶۳ به عنوان بخشی از یک فیلم دوگانه با کبری بلوند در خیابان سینمای بلیکر در منهتن، نیویورک به نمایش درآمد. نمایش های بعدی در تئاتر گرامرسی برگزار شد. از آنجایی که این فیلم برای پروانهٔ نمایش ارسال نشده بود، نمایش ها رایگان بودند و از مخاطبان خواسته شد تا به «انجمن فیلمِ عشق و بوسه برای سانسور» کمک مالی کنند. فیلم کالچر در دسامبر ۱۹۶۳ به اسمیت جایزهٔ فیلم مستقل خود برای این فیلم اعطا کرد. تئاتر تیوولی که برای نمایش فیلم های سکسنتفاعی شناخته می شود، برای این فیلم اجاره شد و نمایشی از موجودات شعله ور، گزیده هایی از فیلم عشق عادی اسمیت و فیلم خبری اندی وارهول برنامه ریزی شد. تئاتر به دلیل محتوای مستهجنِ موجودات شعله ور این رویداد را لغو کرد. صدها نفر در تئاتر گرد هم آمدند و اسمیت در مراسمی بداهه جایزهٔ خود را دریافت کرد. جمعیتی متشکل از صدها نفر به رهبری باربارا روبین تئاتر تیوولی را اشغال کردند تا اینکه پلیس توانست ساختمان را پاکسازی کند.
