مؤتفکه
لغت نامه دهخدا
مؤتفکة. [ م ُءْ ت َ ف ِ ک َ ] ( اِخ ) نام هر یک از شهرهای لوط. ج ، مؤتفکات. ( یادداشت مؤلف ): گویند در نزدیکی سلمیة بوده در شام ؛ با اهالی اش یکجا سرنگون شد. فقط صد تن جان به سلامت بردند. صد خانه برای آن صد نفر ساختند و آن حوزه را سلم مأته نام دادند و بعد به سلمیة معروف شد. حضرت علی علیه السلام در نکوهش اهل بصره فرموده : یا اهل المؤتفکة! تاکنون سه بار ائتفاک [ انقلاب ] واقع شد و برخداست که بار چهارم این بلا را نازل کند. از این مطلب چنین برمی آید که ائتفاک به معنی انقلاب است و بعضی گفته اند: مراد از مؤتفکة مداین قوم لوط می باشد. ( از معجم البلدان ). شهری باستانی بوده در شام در نزدیکی سلمیه ، پس از ویران شدن ، مردم آن به سلمیه کوچ کرده اند. ( از قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به مؤتفکات شود.
پیشنهاد کاربران
شهر هاومکان های که به سبب سستی وغفلت مردمانش ( فکة ) براثرخوشی ها ولذتهای ( تفکه ) ناروا نابود شده وبرباد رفتند، اشاره به قوم لوط