موتان
لغت نامه دهخدا
موتان. [ م َ ] ( ع ص ، اِ ) بی جان ، خلاف حیوان. گویند اشتر الموتان و لاتشترالحیوان ؛ یعنی خریداری کن اراضی و خانه ودکان و جز آن را، و خریداری مکن برده و ستور و مانند آن را. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بی جان ، خلاف حیوان. ( آنندراج ). غیر ذی روح. آنچه جان ندارد. ( مهذب الاسماء ). آنکه جان ندارد. ( دهار ). || زمینی که آباد نکرده باشند، حدیث : موتان الارض لله و لرسوله فمن احیا منها شیئاً فهو له. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). || مرد کندخاطر. موتانة مونث آن است. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ).
- موتان الفؤاد ؛ مرد کندخاطر. ( از ناظم الاطباء ). مرده دل. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ).
موتان. [ م َ وَ ] ( ع مص ) موت. ( ناظم الاطباء ). رجوع به موت شود.
فرهنگ فارسی
موت .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید