لغت نامه دهخدا
- علم مواقیت ؛ علمی است که بوسیله آن اوقات و احوال روز و شب و کیفیت دسترسی به این اوقات شناخته می شودو فایده آن شناختن اوقات عبادات و دست یافتن بر جهت آنها و بر طالعها و مطالع اجزای بروج و کواکب ثابت است که منازل قمر از جمله آن است ، و نیز شناختن مقادیر سایه ها و ارتفاعات و فاصله شهرها از یکدیگر و ارتفاع آنها است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).
|| جاها که از آن احرام گیرند، چون جحفه اهل شام را و ذات عرق ، اهل عراق را و یلملم ، اهل یمن را و قرن اهل نجد را و ذوالحلیفه اهل مدینه را. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به حج و میقات ش-ود.
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَوَاقِیتُ: وعده گاهها یشان (جمع میقات و میقات به معنی وقت معین شده برای عمل است و این کلمه بر مکان معین برای عمل نیز اطلاق میشود )
ریشه کلمه:
وقت (۱۳ بار)
ریشه کلمه:
وقت (۱۳ بار)
wikialkb: مَوَاقِیت
پیشنهاد کاربران
وعده گاه ها
هنگام های پیمان
هنگام های دیدار
هنگام های رویارویی
جای وعده
هنگام های پیمان
هنگام های دیدار
هنگام های رویارویی
جای وعده
در مجالس سبعه مولانا آمده است
"الیواقیت تشتری بالمواقیت و المواقیت لاتشتری بالیواقیت"
یعنی چون وقت عمر مهلت دهد، یاقوتها و گوهرها توان بدست آوردن ؛ اما به صدهزار یواقیت و جواهر ، مواقیتِ عمر نتوان خریدن
"الیواقیت تشتری بالمواقیت و المواقیت لاتشتری بالیواقیت"
یعنی چون وقت عمر مهلت دهد، یاقوتها و گوهرها توان بدست آوردن ؛ اما به صدهزار یواقیت و جواهر ، مواقیتِ عمر نتوان خریدن
قرارداد ها