موافقت نامه هسته ای غیرنظامی هند - آمریکا که به نام معامله هسته ای هم شناخته می شود توافقی دوجانبه بین ایالات متحده آمریکا و هند می باشد که تحت این قرارداد آمریکا امکان دستیابی هند به فناوری هسته ای غیرنظامی وسوخت هسته ای در ازای بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی از نیروگاه های هسته ای هند را فراهم می کند. بنا بر نظر شرکت انرژی اتمی هند بااجرایی شدن این توافقنامه، هند می تواند در سال ۲۰۲۰ میلادی به تولید ۲۵٬۰۰۰ مگاواتی برق از طریق انرژی اتمی دست یابد. پس از امضای موافقت نامه در تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۰۷، گروه های چپ گرای مخالف حزب حاکم هند ( میثاق اتحاد برای ترقی ) به شدت به مخالفت با این توافقنامه پرداختند. این گروه ها توافقنامه را در جهت تخریب استقلال سیاست خارجی هند دانستند و حزب حاکم را متهم می کنند که بندهایی از این توافقنامه را که به بومی سازی برنامه هسته ای هند آسیب می زند را از رسانه ها مخفی کرده است. در ۹ ژوئن ۲۰۰۸ با خارج شدن جبهه چپ گرای از دولت تعداد نمایندگان حامی دولت در مجلس لوک سابای هند به ۲۷۶ نفر ( کمتر از حدنساب مورد نیاز برای تشکیل دولت ) رسید. ولی دولت در تاریخ ۲۲ ژوئن با ۲۷۵ رأی موافق در مقابل ۲۶۵ رأی مخالف نمایندگان مجلس توانست رای اعتماد مجلس را به دست آورد.
... [مشاهده متن کامل]
امضاءکنندگان معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای ( ان پی تی ) امکان تبادل فناوری هسته ای غیرنظامی با یکدیگر و تأمین سوخت هسته ای به وسیله گروه تأمین هسته ای را در ازای نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بر فعالیت های هسته ای آنان به دست می آورند. کشورهای پاکستان، اسرائیل و هند این معاهده را امضاء نکرده اند. دلیل این گروه از کشورها این موضوع می باشد که معاهده به صورت تبعیض آمیزی کشورهای جهان را به دو گروه «دارای سلاح هسته ای» و «بدون سلاح هسته ای» تقسیم می کند زیرا معاهده تنها به کشورهایی که پیش از سال ۱۹۶۷ آزمایش هسته ای انجام دادند اجازه حفظ امکانات هسته ای خود را داده است. پس از گسترش زرادخانه هسته ای چین، در سال ۱۹۷۴ هند نخستین آزمایش بمب هسته ای خود را انجام داد. این آزمایش «انفجار هسته ای صلح آمیز» نام گذاری شد زیرا دولت هند اگر چه این آزمایش را نظامی دانست ولی تنها هدف آن را بازداری از حمله کشورهای دیگر دانست. هند در مه ۱۹۹۸ ۵ آزمایش بمب اتمی دیگر انجام داد.
... [مشاهده متن کامل]
امضاءکنندگان معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای ( ان پی تی ) امکان تبادل فناوری هسته ای غیرنظامی با یکدیگر و تأمین سوخت هسته ای به وسیله گروه تأمین هسته ای را در ازای نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی بر فعالیت های هسته ای آنان به دست می آورند. کشورهای پاکستان، اسرائیل و هند این معاهده را امضاء نکرده اند. دلیل این گروه از کشورها این موضوع می باشد که معاهده به صورت تبعیض آمیزی کشورهای جهان را به دو گروه «دارای سلاح هسته ای» و «بدون سلاح هسته ای» تقسیم می کند زیرا معاهده تنها به کشورهایی که پیش از سال ۱۹۶۷ آزمایش هسته ای انجام دادند اجازه حفظ امکانات هسته ای خود را داده است. پس از گسترش زرادخانه هسته ای چین، در سال ۱۹۷۴ هند نخستین آزمایش بمب هسته ای خود را انجام داد. این آزمایش «انفجار هسته ای صلح آمیز» نام گذاری شد زیرا دولت هند اگر چه این آزمایش را نظامی دانست ولی تنها هدف آن را بازداری از حمله کشورهای دیگر دانست. هند در مه ۱۹۹۸ ۵ آزمایش بمب اتمی دیگر انجام داد.
