موافقت نامۀ دفاعی ایران و امریکا (۱۳۳۷ش/۱۹۵۹م)
پس از خروج عراق از پیمان بغداد، محمدرضا شاه بر آن شد تا روابط نظامی و امنیتی خود را با ایالات متحد گسترش دهد و در مقابل خطر شوروی تضمین بیشتری به دست آورد. به دنبال صدور اعلامیۀ پایانی کنفرانس وزرای امور خارجه کشورهای عضو سنتو (تیر ۱۳۳۷/ژوئیۀ ۱۹۵۸) که در آن تأکید شده بود امریکا از کشورهایی که امنیت آنان در معرض تهدید قرار گیرد، حمایت خواهد کرد و آماده است که قرارداد دفاعی دوجانبه ای با آنان منعقد کند، مقدمات موافقت نامه دفاعی دو جانبه ایران و امریکا فراهم شد. سرانجام در ۱۴ اسفند ۱۳۳۷/۵ مارس ۱۹۵۹ قراردادی مشتمل بر شش ماده به امضای طرفین رسید و مجلس شورای ملی ایران در ۱۷ اسفند همان سال آن را تصویب کرد. طبق این موافقت نامه، امریکا متعهد شد هرگاه کشور سومی به ایران حمله کرد با اقدام نظامی از آن جلوگیری کند.
پس از خروج عراق از پیمان بغداد، محمدرضا شاه بر آن شد تا روابط نظامی و امنیتی خود را با ایالات متحد گسترش دهد و در مقابل خطر شوروی تضمین بیشتری به دست آورد. به دنبال صدور اعلامیۀ پایانی کنفرانس وزرای امور خارجه کشورهای عضو سنتو (تیر ۱۳۳۷/ژوئیۀ ۱۹۵۸) که در آن تأکید شده بود امریکا از کشورهایی که امنیت آنان در معرض تهدید قرار گیرد، حمایت خواهد کرد و آماده است که قرارداد دفاعی دوجانبه ای با آنان منعقد کند، مقدمات موافقت نامه دفاعی دو جانبه ایران و امریکا فراهم شد. سرانجام در ۱۴ اسفند ۱۳۳۷/۵ مارس ۱۹۵۹ قراردادی مشتمل بر شش ماده به امضای طرفین رسید و مجلس شورای ملی ایران در ۱۷ اسفند همان سال آن را تصویب کرد. طبق این موافقت نامه، امریکا متعهد شد هرگاه کشور سومی به ایران حمله کرد با اقدام نظامی از آن جلوگیری کند.
wikijoo: موافقت_نامه_دفاعی_ایران_و_امریکا