نظریه موازنه قدرت بر این اصل استوار است که امنیت بین المللی زمانی افزایش می یابد که قدرت نظامی به نحوی توزیع شده باشد که هیچ دولتی به اندازه ای که توانایی تفوق آمدن بر دیگر دولت ها را داشته باشد، قدرتمند نباشد. این نظریه پیش بینی می کند که اگر یک دولت، قدرت فوق العاده زیادی داشته باشد از قدرت خود استفاده می کند و به کشورهای ضعیف حمله می کند. این امر موجب می شود دولت هایی که در معرض خطر هستند برای پیوستن به ائتلاف های تدافعی انگیزه پیدا کنند. برخی از واقع گرایان بر این عقیده هستند که این امر می تواند موجب ثبات بیشتری شود چرا که از تجاوز جلوگیری می کند و آن را غیرجذاب نشان می دهد البته اگر میان ائتلاف های رقیب تعادل قدرت برقرار باشد.
... [مشاهده متن کامل]
• بازگرداندن اراضی اشغال شده توسط دولت تجاوزگر
• جنگ
• مداخله
• سیاست تفرقه انداز و حکومت کن
• چانه زنی دیپلماتیک
• ایجاد حوزه های نفوذ
• ایجاد دولت های حایل
• تشکیل اتحادیه
• رقابت یا مسابقه تسلیحاتی
صلح مسلح حالتی است که در آن دو یا چند کشور در حال نبرد با یکدیگر نیستند، اما با افزایش مداوم نیروها و امکانات نظامی برای جنگ با طرف مقابل آماده می شوند.
در اروپا دوره بین سال ۱۸۷۱ ( سال شکست فرانسه از امپراتوری آلمان ) تا سال ۱۹۱۴ که جنگ جهانی اول شروع شد نمونه ای از دوران صلح مسلح است. در فاصله این ۴۳ سال اگرچه بین دولتهای بزرگ اروپا جنگی رخ نداد، اما کشورهای بزرگ با گسترش ارتش و تجهیز زرادخانه های جنگی خود، برای نبرد آماده می شدند. در این دوران، قدرت های اروپایی در حین ارتقای موقعیت و امکانات نظامی به دنبال ایجاد اتحادهایی با دیگر کشورها بودند. در این میان، خصومت دیرینه فرانسه و آلمان که از زمان بیسمارک وجود داشت ترس فزاینده ای بر فرانسه دیکته می کرد. از این رو فرانسوی ها با بریتانیایی ها هم پیمان شدند و روسیه نیز که خود را حامی بلوک شرق می دانست برای جلوگیری از پیشروی ژرمن ها به این اتحادیه ملحق شد. از سویی دیگر نیز آلمان و اتریش که از نژاد ژرمن ها در اروپای مرکزی بودند به همراه دولت عثمانی که از سال ها قبل با آلمان رابطه حسنه ای داشت، اتحادیه دیگری تشکیل دادند و به این ترتیب مفهوم صلح مسلح بیش از پیش عینیت یافت.
حالت موجود بین جمهوری های آذربایجان و ارمنستان پس از جنگ اول قره باغ نیز به عنوان نمونه ای از صلح مسلح توصیف شده است. این حالت نهایتاً به بروز جنگ دوم قره باغ در سال ۲۰۲۰ منجر شد.
... [مشاهده متن کامل]
• بازگرداندن اراضی اشغال شده توسط دولت تجاوزگر
• جنگ
• مداخله
• سیاست تفرقه انداز و حکومت کن
• چانه زنی دیپلماتیک
• ایجاد حوزه های نفوذ
• ایجاد دولت های حایل
• تشکیل اتحادیه
• رقابت یا مسابقه تسلیحاتی
صلح مسلح حالتی است که در آن دو یا چند کشور در حال نبرد با یکدیگر نیستند، اما با افزایش مداوم نیروها و امکانات نظامی برای جنگ با طرف مقابل آماده می شوند.
در اروپا دوره بین سال ۱۸۷۱ ( سال شکست فرانسه از امپراتوری آلمان ) تا سال ۱۹۱۴ که جنگ جهانی اول شروع شد نمونه ای از دوران صلح مسلح است. در فاصله این ۴۳ سال اگرچه بین دولتهای بزرگ اروپا جنگی رخ نداد، اما کشورهای بزرگ با گسترش ارتش و تجهیز زرادخانه های جنگی خود، برای نبرد آماده می شدند. در این دوران، قدرت های اروپایی در حین ارتقای موقعیت و امکانات نظامی به دنبال ایجاد اتحادهایی با دیگر کشورها بودند. در این میان، خصومت دیرینه فرانسه و آلمان که از زمان بیسمارک وجود داشت ترس فزاینده ای بر فرانسه دیکته می کرد. از این رو فرانسوی ها با بریتانیایی ها هم پیمان شدند و روسیه نیز که خود را حامی بلوک شرق می دانست برای جلوگیری از پیشروی ژرمن ها به این اتحادیه ملحق شد. از سویی دیگر نیز آلمان و اتریش که از نژاد ژرمن ها در اروپای مرکزی بودند به همراه دولت عثمانی که از سال ها قبل با آلمان رابطه حسنه ای داشت، اتحادیه دیگری تشکیل دادند و به این ترتیب مفهوم صلح مسلح بیش از پیش عینیت یافت.
حالت موجود بین جمهوری های آذربایجان و ارمنستان پس از جنگ اول قره باغ نیز به عنوان نمونه ای از صلح مسلح توصیف شده است. این حالت نهایتاً به بروز جنگ دوم قره باغ در سال ۲۰۲۰ منجر شد.
نظریه ای در روابط بین الملل است که به موجب آن باید تعادل بین تمام کشور ها برقرار بشه تا در نتیجه صلح و امنیت به وجود بیاد