مواد هیبریدی، کامپوزیت هایی هستند که از دو جزء سازنده در ابعاد نانومتری یا مولکولی تشکیل می شوند معمولاً یکی از این اتصال ها غیر ارگانیک ( معدنی ) و دیگری ارگانیک ( آلی ) موجود در طبیعت است. با این وجود این مواد با کامپوزیت های معمولی متفاوتند زیرا اجزاء سازنده این کامپوزیت ها میکروسکوپی ( در ابعاد میکرومتر تا میلی متر ) است؛ ترکیب در ساختار میکروسکوپی سبب می شود تا ماده ای همگن تر داشته باشیم که تمایز بین ۲ فاز اصلی و خواص آن ها را نشان دهد.
مواد هیبریدی در طبیعت: بسیاری از مواد طبیعی شامل بلوک های سازنده ارگانیک و غیر ارگانیک در ابعاد نانو هستند که بخش غیر ارگانیک استحکام مکانیکی و ساختار کلی ماده را تشکیل می دهد در حالیکه قسمت های ارگانیک پیوند بین بلوک های غیر ارگانیک و بافت نرم را منتقل می کنند از مثال های رایج در این زمینه می توان به استخوان و صدف اشاره کرد.
مواد هیبریدی را می توان بر اساس برهم کنش های بین بخش های ارگانیک و غیر ارگانیک دسته بندی کرد؛ دستهٔ اول مواد هیبریدی، گونه ای از این مواد هستند که در آن ها برهم کنش های ضعیفی بین دو فاز صورت می گیرد همانند: پیوندهای واندروالس، پیوند هیدروژنی و پیوندهای ضعیف الکترو استاتیکی.
دسته دوم مواد هیبریدی موادی هستند که برهم کنش های قوی بین اجزاء آن دیده می شود همانند: پیوند کووالانسی. همچنین می توان از مشخصات ظاهری برای دسته بندی این مواد استفاده کرد. یک ماده آلی دو بخشی شامل یک گروه عاملی ( مثلاً گروه trialkoxysilane ) که توانایی ایجاد پیوند با بخش غیرآلی را دارد می تواند شبکه ساختاری را اصلاح کند چرا که در نهایت شبکهٔ بخش غیرآلی تنها توسط گروه های ارگانیک اصلاح می شوند.
ترکیب ها زمانی تشکیل می شوند که پیوندی قوی بین بخش های ارگانیک و غیر ارگانیک شکل نگیرد برای مثال ترکیب خوشه ای دارای ذرات غیر ارگانیک با پلیمر ارگانیک است که در بین آن ها هیچ پیوند قوی ( مثلاً کووالانسی ) دیده نمی شود.
دستهٔ دوم هیبریدها زمانی تشکیل می شوند که پیوندی میان بخش های غیر ارگانیک مثلاً خوشه های دارای پیوند کووالانسی با پلیمرهای ارگانیک یا غیر ارگانیک تشکیل شود.
از جمله جدیدترین نوع کامپوزیت های مقاوم می توان به کامپوزیت های هیبریدی اشاره کرد. این کامپوزیت ها به وسیلهٔ دو یا چند فیبر مختلف در یک شبکه ساخته می شوند که به طور معمول خواص ترکیبی بهتری نسبت به کامپوزیت های تک فیبره دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمواد هیبریدی در طبیعت: بسیاری از مواد طبیعی شامل بلوک های سازنده ارگانیک و غیر ارگانیک در ابعاد نانو هستند که بخش غیر ارگانیک استحکام مکانیکی و ساختار کلی ماده را تشکیل می دهد در حالیکه قسمت های ارگانیک پیوند بین بلوک های غیر ارگانیک و بافت نرم را منتقل می کنند از مثال های رایج در این زمینه می توان به استخوان و صدف اشاره کرد.
مواد هیبریدی را می توان بر اساس برهم کنش های بین بخش های ارگانیک و غیر ارگانیک دسته بندی کرد؛ دستهٔ اول مواد هیبریدی، گونه ای از این مواد هستند که در آن ها برهم کنش های ضعیفی بین دو فاز صورت می گیرد همانند: پیوندهای واندروالس، پیوند هیدروژنی و پیوندهای ضعیف الکترو استاتیکی.
دسته دوم مواد هیبریدی موادی هستند که برهم کنش های قوی بین اجزاء آن دیده می شود همانند: پیوند کووالانسی. همچنین می توان از مشخصات ظاهری برای دسته بندی این مواد استفاده کرد. یک ماده آلی دو بخشی شامل یک گروه عاملی ( مثلاً گروه trialkoxysilane ) که توانایی ایجاد پیوند با بخش غیرآلی را دارد می تواند شبکه ساختاری را اصلاح کند چرا که در نهایت شبکهٔ بخش غیرآلی تنها توسط گروه های ارگانیک اصلاح می شوند.
ترکیب ها زمانی تشکیل می شوند که پیوندی قوی بین بخش های ارگانیک و غیر ارگانیک شکل نگیرد برای مثال ترکیب خوشه ای دارای ذرات غیر ارگانیک با پلیمر ارگانیک است که در بین آن ها هیچ پیوند قوی ( مثلاً کووالانسی ) دیده نمی شود.
دستهٔ دوم هیبریدها زمانی تشکیل می شوند که پیوندی میان بخش های غیر ارگانیک مثلاً خوشه های دارای پیوند کووالانسی با پلیمرهای ارگانیک یا غیر ارگانیک تشکیل شود.
از جمله جدیدترین نوع کامپوزیت های مقاوم می توان به کامپوزیت های هیبریدی اشاره کرد. این کامپوزیت ها به وسیلهٔ دو یا چند فیبر مختلف در یک شبکه ساخته می شوند که به طور معمول خواص ترکیبی بهتری نسبت به کامپوزیت های تک فیبره دارند.
wiki: مواد هیبریدی