مهک

لغت نامه دهخدا

مهک. [ م َ ] ( ع مص ) سخت ساییدن چیزی را. ( منتهی الارب ). سحق. ( اقرب الموارد ). || شتاب کردن در چیزی. || مانده کردن در جماع زن را و نرم نمودن. ( منتهی الارب ).

مهک. [م َ هََ ] ( اِ ) سوس. شیرین بیان. گیاهی است به نام شیرین بیان و بیخ آن را اصل السوس گویند. و اصابعالسوس نیز و شیره آن را رب السوس نامند. مهکوکی. مهلوکی.
- بیخ مهک ؛ اصل السوس. اصابعالسوس. ریشه شیرین بیان.
- ریشه مهک ؛ چوب شیرین بیان.
|| قمی سنا. ( سنای ملکی ) ( در بندرعباس ) . || خار مهک. رجوع به خارمهک شود.

مهک. [ م َ هََ ] ( اِ ) ماهک. قریضه ای که از گریبان برآرند. قواره ؛ مهک که از گریبان برآرند چون گریبان باز کنند. ( مهذب الاسماء ). شکله. کلاه وار. قواره.

مهک. [ م َ هََ ] ( اِ ) زگیل. ثؤلول. آژخ. بالو. رجوع به ثؤلول شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - ساییدن چیزی را . ۲ - نرم کردن چیزی را .
زگیل ثولول آژخ بالو

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (مص م . ) ۱ - ساییدن چیزی را. ۲ - نرم کردن چیزی را.

فرهنگ عمید

= سوس٢

مترادف ها

licorice (اسم)
شیرین بیان، مهک، سوس

پیشنهاد کاربران

مَهْک/شیرین بیان ، مَتک.
گیاه شیرین بیان به طور گسترده ای در ایران می رویدو در بسیاری از نواحی ایران به صورت خودرو رشد می کند. در بیشتر مناطق یزد به آن [مَتک] و مناطق کرمان به آن [مُتکی] و در شهرستان بهاباد به آن [مَتکی] می گویند.
...
[مشاهده متن کامل]

ریشه ی متکی، مصرف دارویی دارد ریشهٔ خشک ساییدهٔ گیاه خلط آوری مؤثر است و از زمان های باستان به این منظور مورد استفاده بوده است.
در طب سنتی از این گیاه برای درمان اسپاسم عضلات و تورم، برونشیت، روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود.
امروزه نیز عصارهٔ شیرین بیان یکی از اجزاء ترکیبی شربت سرفه به شمار می رود. این ماده به شکل طبیعی اش، در درمان زخمهای دهان و دستگاه گوارشی مفید است. شیرین بیان همچنین مدر ( ادرارآور ) و ملیّن است و می توان آن را به عنوان عامل ضدویروس موضعی به کار برد. مهم ترین خاصیت شیرین بیان، تأثیر بر دستگاه گوارش است. این گیاه درمان کننده ورم و زخم معده و اثنی عشر است . همچنین برای درمان سوءهاضمه و از بین بردن نفخ شکم مفید است.
مصرف بی رویهٔ شیرین بیان ( در صورت مصرف بیش از ۲۰ گرم در روز ) ممنوع اعلام گردیده است. کاهش پتاسیم خون و بالا رفتن فشار خون از عوارض مصرف زیاد آن می باشد.

بپرس