تیم مهندسی جایزه بزرگ ویلیامز که در حال حاضر در فرمول یک با نام ویلیامز ریسینگ مسابقه می دهد، یکی از تیم ها و سازنده های بریتانیایی مسابقات اتومبیل رانی فرمول یک است. این تیم توسط فرانک ویلیامز و پاتریک هد تأسیس شد. این تیم پس از تلاش ناموفق فرانک ویلیامز در فرمول یک، در سال ۱۹۷۷ شکل گرفت. همهٔ بدنه های ویلیامز به صورت «اف دبلیو» و سپس یک عدد نام گذاری می شوند. اف دبلیو مخفف فرانک ویلیامز، مالک تیم، است.
نخستین مسابقهٔ تیم جایزه بزرگ اسپانیای ۱۹۷۷ بود که رانندهٔ آن با بدنهٔ مارچ می راند. سال بعد، ویلیامز شروع به ساخت خودروهای خود کرد و نخستین پیروزی خود را در جایزه بزرگ بریتانیای ۱۹۷۹ به دست آورد. ژاک ویلنوو کانادایی صدمین پیروزی تیم را در جایزه بزرگ بریتانیای ۱۹۹۷ کسب کرد. بین سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۷ ویلیامز ۹ بار برندهٔ مسابقهٔ قهرمانی سازندگان شد.
ویلیامز با موتورسازان بسیاری همکاری کرده و بیشترین موفقیت را با رنو به دست آورده است. ویلیامز به همراه رنو، فراری، مک لارن و بنتون، پنج سازنده ای هستند که همهٔ جایزه های مسابقهٔ قهرمانی سازندگان را بین سال های ۱۹۷۹ و ۲۰۰۸ و همهٔ جایزه های مسابقهٔ قهرمانی رانندگان را بین سال های ۱۹۸۴ و ۲۰۰۸ کسب کردند.
پس از آن که پروژه پیشین فرانک ویلیامز با نام خودروهای مسابقه ای فرانک ویلیامز شکست خورد، تیم فعلی ویلیامز را در سال ۱۹۷۷ تأسیس کرد. با وجود قول مالک تازهٔ تیم یعنی میلیونر کانادایی به نام والتر وولف و تغییر نام تیم به وولف–ویلیامز در سال ۱۹۷۶، خودروها رقابتی نبودند. در نهایت، ویلیامز تیم قبلی را رها کرد و برای بازسازی تیم خود به دیدکات رفت. سپس مهندس جوانی به نام پاتریک هد را ترغیب کرد که با تیم او همکاری کند و شراکت ویلیامز–هد را ایجاد کرد. [ ۳]
در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۹ رویترز گزارش داد ویلیامز و هد بخشی از سهام تیم را به یک شرکت سرمایه گذاری به مدیریت توتو وولف اتریشی فروخته اند. به گفتهٔ وولف، خرید سهام تیم، تصمیمی کاملاً اقتصادی بوده است.
در فوریهٔ ۲۰۱۱ ویلیامز برنامه های خود را برای افزایش سرمایه با عرضه اولیه سهام در بورس فرانکفورت در مارس ۲۰۱۱ اعلام کرد؛ به گونه ای که فرانک ویلیامز سهام دار عمده و مدیر تیم بماند.
ویلیامز با خودروی مارچ ۷۶۱ در فصل ۱۹۷۷ شرکت کرد. پاتریک نیو تنها رانندهٔ تیم بود که در ۱۱ مسابقه حضور یافت. تیم در نخستین فصل خود هیچ امتیازی کسب نکرد و بهترین نتیجه اش رتبهٔ هفتم در جایزه بزرگ ایتالیا بود. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین مسابقهٔ تیم جایزه بزرگ اسپانیای ۱۹۷۷ بود که رانندهٔ آن با بدنهٔ مارچ می راند. سال بعد، ویلیامز شروع به ساخت خودروهای خود کرد و نخستین پیروزی خود را در جایزه بزرگ بریتانیای ۱۹۷۹ به دست آورد. ژاک ویلنوو کانادایی صدمین پیروزی تیم را در جایزه بزرگ بریتانیای ۱۹۹۷ کسب کرد. بین سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۷ ویلیامز ۹ بار برندهٔ مسابقهٔ قهرمانی سازندگان شد.
ویلیامز با موتورسازان بسیاری همکاری کرده و بیشترین موفقیت را با رنو به دست آورده است. ویلیامز به همراه رنو، فراری، مک لارن و بنتون، پنج سازنده ای هستند که همهٔ جایزه های مسابقهٔ قهرمانی سازندگان را بین سال های ۱۹۷۹ و ۲۰۰۸ و همهٔ جایزه های مسابقهٔ قهرمانی رانندگان را بین سال های ۱۹۸۴ و ۲۰۰۸ کسب کردند.
پس از آن که پروژه پیشین فرانک ویلیامز با نام خودروهای مسابقه ای فرانک ویلیامز شکست خورد، تیم فعلی ویلیامز را در سال ۱۹۷۷ تأسیس کرد. با وجود قول مالک تازهٔ تیم یعنی میلیونر کانادایی به نام والتر وولف و تغییر نام تیم به وولف–ویلیامز در سال ۱۹۷۶، خودروها رقابتی نبودند. در نهایت، ویلیامز تیم قبلی را رها کرد و برای بازسازی تیم خود به دیدکات رفت. سپس مهندس جوانی به نام پاتریک هد را ترغیب کرد که با تیم او همکاری کند و شراکت ویلیامز–هد را ایجاد کرد. [ ۳]
در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۹ رویترز گزارش داد ویلیامز و هد بخشی از سهام تیم را به یک شرکت سرمایه گذاری به مدیریت توتو وولف اتریشی فروخته اند. به گفتهٔ وولف، خرید سهام تیم، تصمیمی کاملاً اقتصادی بوده است.
در فوریهٔ ۲۰۱۱ ویلیامز برنامه های خود را برای افزایش سرمایه با عرضه اولیه سهام در بورس فرانکفورت در مارس ۲۰۱۱ اعلام کرد؛ به گونه ای که فرانک ویلیامز سهام دار عمده و مدیر تیم بماند.
ویلیامز با خودروی مارچ ۷۶۱ در فصل ۱۹۷۷ شرکت کرد. پاتریک نیو تنها رانندهٔ تیم بود که در ۱۱ مسابقه حضور یافت. تیم در نخستین فصل خود هیچ امتیازی کسب نکرد و بهترین نتیجه اش رتبهٔ هفتم در جایزه بزرگ ایتالیا بود. [ ۴]
