مهناز محمدی ( زادهٔ ۱۲ فروردین ۱۳۵۳ ) مستندساز و فعال حقوق زنان ایرانی است. او نخستین فیلم مستند کوتاه خود را با نام زنان بدون سایه در سال ۱۳۸۲ ساخت. این فیلم که دربارهٔ زنان ساکن یک آسایشگاه روانی است، جایزهٔ بهترین فیلم FFFB را به دست آورد. فیلم های مستند او در جشنواره های مختلفی از جمله جشنواره فیلم تورنتو و زوریخ به نمایش درآمده و برنده جایزه شده است.
... [مشاهده متن کامل]
محمدی در دههٔ ۱۳۹۰ دست کم پنج بار به دلیل فعالیت های خود بازداشت یا زندانی شده است.
مهناز محمدی، ۱۱ دی ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت های اجتماعی اش را با کار در مجله سروش نوجوان آغاز کرد. او به دلیل علاقه به قصه گویی و نوشتن، به سرعت جذب گروه کودک و نوجوان رادیو ایران به عنوان نویسنده شد. در رشتهٔ روانشناسی همچنان تحصیل میکند. در ۲۰ سالگی به عنوان دستیار کارگردانی و برنامه ریز فیلم مشغول به کار شد. او فیلم سازی را از سال ۱۳۸۲ با مستند زنان بدون سایه آغاز کرد.
محمدی در ۵ تیر ۱۳۹۰، توسط نیروهای امنیتی در منزلش بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. بازداشت او به همراه پگاه آهنگرانی، مریم مجد و مرضیه وفامهر با اعتراضاتی از جمله واکنش خانه سینما مواجه شد. او پس از یک ماه در ۵ مرداد ۱۳۹۰ با قید وثیقه آزاد شد. او همچنین پیش از این نیز در روز ۸ مرداد ۱۳۸۸ و در مراسم چهلمین روز کشته شدگان حوادث ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ تهران به همراه جعفر پناهی، رخساره قائم مقامی و چند سینماگر دیگر بازداشت شده بود.
محمدی در ۲۳ آبان ۱۳۹۲ از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی توسط قاضی مقیسه به پنج سال حبس محکوم شد.
محمدی در طول سال های فعالیتش در حوزه مستندسازی و سینما، در نقش های متفاوتی ظاهر شده است. او کارگردانی، دستیاری کارگردان، بازیگری، فیلم برداری را در سوابق خود دارد. او در این مدت با سینماگران شناخته شده ای همچون رخشان بنی اعتماد، کاظم معصومی، محمد رسول اف، رضا سرکانیان و… همکاری داشته است.
نخستین ساختهٔ محمدی فیلم زنان بدون سایه است که در سال ۱۳۸۲ ساخته شد. این فیلم در جشنوارهٔ فیلم سازان زن ( FFFB ) برندهٔ جایزهٔ بهترین فیلم شد و در جشن خانه سینما به عنوان نامزد بهترین کارگردانی معرفی شد. این فیلم مستند دربارهٔ زنانی است که از خیابان جمع آوری شده اند و در یک آسایشگاه به نام قدس زندگی می کنند. این فیلم به روایت زنان ساکن در آسایشگاه روانی پیش می رود و درگیری های ذهنی بیماران زن آسایشگاه در مواجهه با تنها مردی که به آسایشگاه رفت و آمد دارد را روایت می کند.
... [مشاهده متن کامل]
محمدی در دههٔ ۱۳۹۰ دست کم پنج بار به دلیل فعالیت های خود بازداشت یا زندانی شده است.
مهناز محمدی، ۱۱ دی ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمد. او فعالیت های اجتماعی اش را با کار در مجله سروش نوجوان آغاز کرد. او به دلیل علاقه به قصه گویی و نوشتن، به سرعت جذب گروه کودک و نوجوان رادیو ایران به عنوان نویسنده شد. در رشتهٔ روانشناسی همچنان تحصیل میکند. در ۲۰ سالگی به عنوان دستیار کارگردانی و برنامه ریز فیلم مشغول به کار شد. او فیلم سازی را از سال ۱۳۸۲ با مستند زنان بدون سایه آغاز کرد.
محمدی در ۵ تیر ۱۳۹۰، توسط نیروهای امنیتی در منزلش بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. بازداشت او به همراه پگاه آهنگرانی، مریم مجد و مرضیه وفامهر با اعتراضاتی از جمله واکنش خانه سینما مواجه شد. او پس از یک ماه در ۵ مرداد ۱۳۹۰ با قید وثیقه آزاد شد. او همچنین پیش از این نیز در روز ۸ مرداد ۱۳۸۸ و در مراسم چهلمین روز کشته شدگان حوادث ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ تهران به همراه جعفر پناهی، رخساره قائم مقامی و چند سینماگر دیگر بازداشت شده بود.
محمدی در ۲۳ آبان ۱۳۹۲ از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به اتهام تبلیغ علیه نظام و اجتماع و تبانی توسط قاضی مقیسه به پنج سال حبس محکوم شد.
محمدی در طول سال های فعالیتش در حوزه مستندسازی و سینما، در نقش های متفاوتی ظاهر شده است. او کارگردانی، دستیاری کارگردان، بازیگری، فیلم برداری را در سوابق خود دارد. او در این مدت با سینماگران شناخته شده ای همچون رخشان بنی اعتماد، کاظم معصومی، محمد رسول اف، رضا سرکانیان و… همکاری داشته است.
نخستین ساختهٔ محمدی فیلم زنان بدون سایه است که در سال ۱۳۸۲ ساخته شد. این فیلم در جشنوارهٔ فیلم سازان زن ( FFFB ) برندهٔ جایزهٔ بهترین فیلم شد و در جشن خانه سینما به عنوان نامزد بهترین کارگردانی معرفی شد. این فیلم مستند دربارهٔ زنانی است که از خیابان جمع آوری شده اند و در یک آسایشگاه به نام قدس زندگی می کنند. این فیلم به روایت زنان ساکن در آسایشگاه روانی پیش می رود و درگیری های ذهنی بیماران زن آسایشگاه در مواجهه با تنها مردی که به آسایشگاه رفت و آمد دارد را روایت می کند.
