مهن

ایشان بیش از چهل سالیان از روزگار خویش را دستبند پدیدآوردن نخستین و بزرگترین واژه نامه ایران زمین بودند و بیش از هپت میلیون فیش نوشته و در سال ۱۳۲۴ به مردمان ایران پیشکش کردند.
این که اکنون پس از هشتاد و دوسالیان از چاپ نخستین پوشینه فرهنگ واژگان دهخدا، و از آنجا که از آن گاه تا اینک، نه ویرایش چشمگیری شده و نه افزوده ای داشته، و بسیار آهوی دیگر مانند نبودن هیچ همکاری در گروه که زبان شناس باشد و. . . ، براستی نمی تواند و نباید فرهنگ سرچشمه، پذیرفته و پایه باشد، سخنی است درست که ما نیز با شما هم رای و هم سوییم. وان گه از بزرگ مردمی که بی چشم داشتی بیش از نیمی از روزگار خویش را به بهای نامکی با ۶۷۲۶۵ برگه در سه ستون و هپت میلیون فیش برداری، داده است، بهی است که بامهربانی سخن بگوییم، که نه دیگری تاکنون چنان کار کرده و نه گمان توان برد که تنی چند مردمی، بتوانند آن کنند.
پوزش این دانش آموز پیرسالیان را پذیرا باش و سخن حضرت عشق سعدی بزرگ را پیش چشم دار:
بزرگش نخوانند اهل خرد
که نام بزرگان به زشتی برد

یکی بومهن خیزد از ناگهان
بر و بومشان پاک گردد نهان
فردوسی
برآمد یکی بومهن نیمشب
تو گفتی زمین دارد از لرزه تب
پر از بومهن شد سراسر جهان
ستاره هویدا و گردون نهان
اسدی
چون نهد در رزمگه پاخصم را
در بنای هستی افتد بومهن
سبزواری