( مهلبیة ) مهلبیة. [ م ُ هََ ل ْ ل َ بی ی َ ] ( اِ ) به فارسی فرنی نامند. از جمله اغذیه لذیذه است که از آردبرنج و شیر و شکر ترتیب دهند و او را دودرس بابلی جهت مهلب بن مغیره اختراع نمود. بجهت رفع قی طعام که از ریختن سودا به معده ناشی شده بود. ( از تحفه حکیم مؤمن ). حکیمی از بابل به نام دودرس آن را برای مهلب بن ابی صفرة ساخت ، آنگاه که معده او بیمار شد و بوسیله آن شفا یافت. بهترین نوع آن از برنج پاکیزه و شیر گاو ساخته می شود. ( از تذکره ضریر انطاکی ص 332 ). مهلبیة. [ م ُ هََ ل ْ ل َ بی ی َ ] ( اِخ ) مهلبیان. آل مهلب. رجوع به آل مهلب و مهلبیان شود.
فرهنگ فارسی
۱ - ( صفت ) مونث مهلبی . ۲ - ( اسم ) نوعی خوراک مرکب از آرد و شیر و شکر و بادام یا پسته .
