مهرگانی

لغت نامه دهخدا

مهرگانی. [ م ِ رَ / رِ / رْ ] ( ص نسبی ) منسوب به مهرگان. خزانی. پاییزی. ( ناظم الاطباء ) :
چو ما مهرگانی بپوشیم خز
به نخجیر باید شدن سوی جز.
فردوسی.
|| منسوب به جشن مهرگان :
همایون و فرخنده بادت نشستن
بدین جشن فرخنده مهرگانی.
فرخی.
به فرخی و به شادی و شاهی ایرانشاه
به مهرگانی بنشست بامداد پگاه.
فرخی.
بلند آتش مهرگانی بساخت
که تفش بچرخ اختران را بتاخت.
اسدی ( گرشاسب نامه ص 357 ).
|| محصول پاییزی. ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) در اصطلاح موسیقی ، نام لحن بیست و پنجم از سی لحن باربد و نام نوائی هم هست. ( برهان ). مهرگان. و رجوع به مهرگان شود :
چو نو کردی نوای مهرگانی
ببردی هوش خلق از مهربانی.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت واسم ) ۱ - نوایی است از موسیقی قدیم .

فرهنگ معین

( ~. ) (ص نسب . ) خزانی ، پاییزی .
( ~. ) (اِ. ) نام لحن بیست و پنجم باربد.

فرهنگ عمید

۱. = مهرگان
۲. (موسیقی ) [قدیمی] از الحان سی گانۀ باربد: ( چو نو کردی نوای مهرگانی / ببردی هوش خلق از مهربانی (نظامی۱۴: ۱۸۰ ).

پیشنهاد کاربران

بپرس