مهرپویا، عباس (تهران ۱۳۱۲ ـ همان جا ۱۳۷۱ش)
مهرپویا، عباس
خوانندۀ ایرانی پاپ و نوازندۀ سیتار. خواندن آواز را از نوجوانی در باشگاه های تهران آغاز کرد و در سال های اواسط دهۀ ۱۳۴۰، با اجرای ترانه هایی با شیوه و پسند آن روز، شهرت یافت. صدای بم، لحن و تلقی خاص او از موسیقی و کلام و تلفیق آن ها، او را خواننده ای صاحب سبک معرفی کرد. مهرپویا در سفر به هندوستان، مجذوب صدای سیتار شد و پس از مدتی تعلیم، سعی کرد از آن به مثابۀ ساز همنواز برای آواز خود استفاده کند. از ترانه های او، «من از قبیله لیلی» شهرت دارد. آلبومی از او با اشعار پرویز وکیلی و دیگران منتشر شده است.
مهرپویا، عباس
خوانندۀ ایرانی پاپ و نوازندۀ سیتار. خواندن آواز را از نوجوانی در باشگاه های تهران آغاز کرد و در سال های اواسط دهۀ ۱۳۴۰، با اجرای ترانه هایی با شیوه و پسند آن روز، شهرت یافت. صدای بم، لحن و تلقی خاص او از موسیقی و کلام و تلفیق آن ها، او را خواننده ای صاحب سبک معرفی کرد. مهرپویا در سفر به هندوستان، مجذوب صدای سیتار شد و پس از مدتی تعلیم، سعی کرد از آن به مثابۀ ساز همنواز برای آواز خود استفاده کند. از ترانه های او، «من از قبیله لیلی» شهرت دارد. آلبومی از او با اشعار پرویز وکیلی و دیگران منتشر شده است.