[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: مهرورزی با مردم، مودت و دوستی
دوستی و مهرورزی با مردم نشان دهنده خرد و دارای اثرات وضعی در اجتماع و زندگی دارد روایات ذیل اشاره به همین نکته دارد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ إِنَّ أَعْرَابِیّاً مِنْ بَنِی تَمِیمٍ أَتَی النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله فَقَالَ لَهُ أَوْصِنِی فَکَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ تَحَبَّبْ إِلَی النَّاسِ یُحِبُّوکَ؛ حضرت باقر علیه السلام فرمود: عربی از بنی تمیم نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله آمد عرض کرد: به من سفارش کن، پس از جمله سفارش هایش به او این بود که با مردم دوستی کن تا مردم تو را دوست بدارند. (اصول کافی جلد 4 صفحه: 457 روایة: 1)
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مُجَامَلَةُ النَّاسِ ثُلُثُ الْعَقْلِ؛ حضرت صادق علیه السلام فرمود: خوش رفتاری و مدارا کردن با مردم یک سوم خردمندی است. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 2)
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ثَلَاثٌ یُصْفِینَ وُدَّ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ الْمُسْلِمِ یَلْقَاهُ بِالْبُشْرِ إِذَا لَقِیَهُ وَ یُوَسِّعُ لَهُ فِی الْمَجْلِسِ إِذَا جَلَسَ إِلَیْهِ وَ یَدْعُوهُ بِأَحَبِّ الْأَسْمَاءِ إِلَیْهِ؛ و نیز فرمود: که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سه چیز است هک دوستی انسانی را با برادر مسلمانش صفا دهد: (1) همیشه با خوشروئی با او برخورد کند. (2) هرگاه در مجلسی بر او بنشیند برایش جا باز کند (3) به آن نامی که بیشتر آن را دوست دارد او را بخواند (و صدا کند). (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 3)
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُوسَی بْنِ بَکْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ التَّوَدُّدُ إِلَی النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ؛ موسی بن بکر از حضرت کاظم علیه السلام مانند حدیث(4) را روایت کرده است. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 5)
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ مَنْ کَفَّ یَدَهُ عَنِ النَّاسِ فَإِنَّمَا یَکُفُّ عَنْهُمْ یَداً وَاحِدَةً وَ یَکُفُّونَ عَنْهُ أَیْدِیاً کَثِیرَةً؛ حذیفة بن منصور گوید: شنیدم از حضرت صادق علیه السلام که می فرمود: هر که دست آزارش را از سر مردم بردارد فقط یک دست از آنها باز داشته ولی (در مقابل) دست های بسیاری از آزار او خودداری کنند. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 6)
دوستی و مهرورزی با مردم نشان دهنده خرد و دارای اثرات وضعی در اجتماع و زندگی دارد روایات ذیل اشاره به همین نکته دارد.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ جَمِیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ إِنَّ أَعْرَابِیّاً مِنْ بَنِی تَمِیمٍ أَتَی النَّبِیَّ صلی الله علیه و آله فَقَالَ لَهُ أَوْصِنِی فَکَانَ مِمَّا أَوْصَاهُ تَحَبَّبْ إِلَی النَّاسِ یُحِبُّوکَ؛ حضرت باقر علیه السلام فرمود: عربی از بنی تمیم نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله آمد عرض کرد: به من سفارش کن، پس از جمله سفارش هایش به او این بود که با مردم دوستی کن تا مردم تو را دوست بدارند. (اصول کافی جلد 4 صفحه: 457 روایة: 1)
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَی عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ مُجَامَلَةُ النَّاسِ ثُلُثُ الْعَقْلِ؛ حضرت صادق علیه السلام فرمود: خوش رفتاری و مدارا کردن با مردم یک سوم خردمندی است. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 2)
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ثَلَاثٌ یُصْفِینَ وُدَّ الْمَرْءِ لِأَخِیهِ الْمُسْلِمِ یَلْقَاهُ بِالْبُشْرِ إِذَا لَقِیَهُ وَ یُوَسِّعُ لَهُ فِی الْمَجْلِسِ إِذَا جَلَسَ إِلَیْهِ وَ یَدْعُوهُ بِأَحَبِّ الْأَسْمَاءِ إِلَیْهِ؛ و نیز فرمود: که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سه چیز است هک دوستی انسانی را با برادر مسلمانش صفا دهد: (1) همیشه با خوشروئی با او برخورد کند. (2) هرگاه در مجلسی بر او بنشیند برایش جا باز کند (3) به آن نامی که بیشتر آن را دوست دارد او را بخواند (و صدا کند). (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 3)
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُوسَی بْنِ بَکْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ التَّوَدُّدُ إِلَی النَّاسِ نِصْفُ الْعَقْلِ؛ موسی بن بکر از حضرت کاظم علیه السلام مانند حدیث(4) را روایت کرده است. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 5)
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ مَنْ کَفَّ یَدَهُ عَنِ النَّاسِ فَإِنَّمَا یَکُفُّ عَنْهُمْ یَداً وَاحِدَةً وَ یَکُفُّونَ عَنْهُ أَیْدِیاً کَثِیرَةً؛ حذیفة بن منصور گوید: شنیدم از حضرت صادق علیه السلام که می فرمود: هر که دست آزارش را از سر مردم بردارد فقط یک دست از آنها باز داشته ولی (در مقابل) دست های بسیاری از آزار او خودداری کنند. (اصول کافی، جلد 4، صفحه: 457، روایة: 6)
wikiahlb: مهرورزی_با_مردم