مهره های کمری

مهره های کمری ( انگلیسی: Lumbar vertebrae ) به قسمتی از ستون مهره ها گفته می شود که در ناحیه کمر قرار دارد. در انسان پنج قطعه از مهره های ستون فقرات را که بین دوازدهمین مهره پشتی و استخوان خاجی قرار دارند، کمری می گویند.
ناحیهٔ کمر یا لومبار ( lumbar ) ناحیه ای از تنه است که از بالا محدود به سطح افقی است که از کنار تحتانی دوازدهمین زوج دنده های قفسهٔ سینه می گذرد و از پایین محدود به سطحی افقی می شود که از ستیغ تهیگاهی عبور می کند. ناحیهٔ کمری که معمولاً به نام کمر خوانده می شود، در قسمت جلو محدود به سطح داخلی تنه های مهرهٔ کمری است که در پشت اندرونه ( امعاء و احشاء ) در ناحیهٔ شکم قرار دارند و از قسمت خارج یا خلف، ماهیچهٔ بیرونی کمری و پوست بدن در این قسمت آن را محدود کرده است. [ ۱] [ ۲] در ناحیه کمری انحنای ستون فقرات به جلو به سمت حفره شکمی می باشد. لامبار از حدود ۵ یا ۶ اینچ زیر استخوان کتف یا اسکاپولا شروع می شود و در بالا به قوس توراسیک یا قوس سینه ای مرتبط و از پایین تا ستون فقرات خاجی ادامه می یابد. در آناتومی کمر بخشی از شکم ( ابدومن ) است. بزرگترین و متحرک ترین مهره های ستون مهره ها هستند و بیشتر وزن بدن توسط همین مهره ها تحمل می شود. زائده های مفصلی فوقانی و تحتانی این مهره هابزرگ بوده و همین امر سبب می شود که حرکات چرخشی حول محور ورتیکال محدود شود.
ستون فقرات کمری دارای مشخصه های اختصاصی زیر می باشد:
• در ستون فقرات بیشترین وزن را مهره های ستون فقرات کمری تحمل می نمایند که بزرگترین مهره ها در ستون فقرات می باشند بطوری که مهره ها در این قسمت قادر به تحمل کل جثه می شوند.
• دو بخش انتهایی لامبار به نام L4 - L5 و L5 - S1، شامل مهره ها و دیسک ها، بیش تر وزن را تحمل می نمایند و بنابراین بیشترین احتمال آسیب در این قسمت رخ می دهد.
• ستون فقرات کمری در مفصل کمری خاجی ( L5 - S1 ( به استخوان خاجی متصل می شود. این اتصال امکان چرخش را فراهم می سازد بنابراین لگن و ران ها هنگام راه رفتن و دویدن آویخته هستند و امکان حرکت ایجاد می شود.
• طناب نخاعی از انتهای جمجمه در میان ستون فقرات گسترش می یابد و تا T12 - L1 جایی که ستون فقرات توراسیک ( سینه ای ) به ستون فقرات کمری می رسد ادامه پیدا می کند. در این نقطه رشته های عصبی بیشماری از طناب نخاعی مشتق شده و تا پایین ترین اندام های تحتانی همچون باسن و پاها گسترش می یابند. از آن جهت که طناب نخاعی در میان ستون فقرات کمری ادامه پیدا نمی کند آسیب به این نقطه به ندرت سبب ایجاد مشکل در سیستم عصبی یا فلج می گردد. طناب نخاعی در مهره های L1 – L2 به پایان می رسد. بافت عصبی که در زیر این بخش گسترش می یابد رشته های مجزای عصبی هستند که مجموعاً نخاع دم اسبی ( cauda equine ) را شکل می دهند. در بین هر مهره لامبار یک ریشهٔ عصبی وجود دارد و این ریشه های عصبی دوباره برای تشکیل بزرگترین عصب منفرد در بدن انسان به نام عصب سیاتیک با یکدیگر جمع می شوند. عصب سیاتیک به پا منتقل می گردد به همین دلیل یک ناهنجاری مثل فتق دیسک در ستون قفرات کمری با تأثیر گذاشتن بر ریشه های عصب می تواند سبب ایجاد دردی گردد که در امتداد با عصب سیاتیک تا پایین پا کشیده شود.
• چندین ماهیچه در کمر وجود دارد که به چرخش، انعطاف پذیری و قدرت ستون فقرات کمک می کنند. احتمال صدمه دیدن این ماهیچه ها به ویژه در هنگام بلند کردن یک جسم سنگین یا بلند کردن در حال چرخش وجود دارد. کشیدگی ماهیچه در کمر می تواند بی نهایت دردناک باشد اما معمولاً ظرف چند روز یا هفته بهبود پیدا خواهد کرد.