مهرفرا : مهرفرا مرکب از مهر ( 1 - محبت و دوستی، مهربانی؛ 2 - خورشید ) فرا ( 1 - فرا : [فرّ ( اوستایی ) = فروغ یا موهبت ایزدی ا ( پسوند نسبت ) ]، 1 - منسوب به فرّ؛ 2 - ( به مجاز ) برخوردار از فرّ ایزدی، که هر کس از آن بهره مند شود، برازنده ی سالاری و فرمانروایی گردد و به شهریاری رسد و آسایش گر و دادگر شود. 2 - فرا ( فرا = سویِ، جانبِ، به سوی ) 3 - فرا ( فرا = بالاتر ، اعلی )
... [مشاهده متن کامل]
مهرفرا : مهرفرا به معنای بانوی مهربان و بامحبت ودرخشان و نورانی که از فر ایزدی برخوردار است ، بانویی که بسیار مهربان وبا محبت است و همگان را به سوی مهربانی و صلح و دوستی و خوش اخلاقی ملایمت و عطوفت و محبت فرا می خواند.
... [مشاهده متن کامل]
مهرفرا : مهرفرا به معنای بانوی مهربان و بامحبت ودرخشان و نورانی که از فر ایزدی برخوردار است ، بانویی که بسیار مهربان وبا محبت است و همگان را به سوی مهربانی و صلح و دوستی و خوش اخلاقی ملایمت و عطوفت و محبت فرا می خواند.
مهرفرا : اسم دخترباریشه فارسی می باشد ، مهرفرا به معنی بانویی که دارنده مهرومحبت و برخوردار از فرایزدی است ، بانوی بامهرومحبت . مهرورزنده و مهربان.
مهرفرا : مهرفرا ترکیب یافته از مهر : 1 - محبت و دوستی، مهربانی؛ 2 - خورشید؛ 3 - ( در گاه شماری ) ماه هفتم از سال شمسی؛ 4 - روز شانزدهم از هر ماه شمسی در ایران قدیم؛ 5 - ( در عرفان ) محبت به اصل خود با علم و آگاهی از یافت مقصد؛ 6 - ( اَعلام ) مهر ( = میترا ) : 1 ) خدای بزرگ در دین مهر پرستی؛ 2 ) ( در آیین زرتشتی ) فرشته ی نور و عهد و پیمان، که روز شانزدهم هر ماه و ماه هفتم سال شمسی ایران به نام اوست
... [مشاهده متن کامل]
فرا : [فرّ ( اوستایی ) = فروغ یا موهبت ایزدی ا ( پسوند نسبت ) ]، 1 - منسوب به فرّ؛ 2 - ( به مجاز ) برخوردار از فرّ ایزدی، که هر کس از آن بهره مند شود، برازنده ی سالاری و فرمانروایی گردد و به شهریاری رسد و آسایش گر و دادگر شود.
فرا : ( فرا = سویِ، جانبِ، به سوی دین ) ( به مجاز ) بانوی مهربان و بامحبت . بانویی که همگان را به سوی مهرومحبت و دوستی فرا می خواند .
مهرفرا : مهرفرا ترکیب یافته از مهر : 1 - محبت و دوستی، مهربانی؛ 2 - خورشید؛ 3 - ( در گاه شماری ) ماه هفتم از سال شمسی؛ 4 - روز شانزدهم از هر ماه شمسی در ایران قدیم؛ 5 - ( در عرفان ) محبت به اصل خود با علم و آگاهی از یافت مقصد؛ 6 - ( اَعلام ) مهر ( = میترا ) : 1 ) خدای بزرگ در دین مهر پرستی؛ 2 ) ( در آیین زرتشتی ) فرشته ی نور و عهد و پیمان، که روز شانزدهم هر ماه و ماه هفتم سال شمسی ایران به نام اوست
... [مشاهده متن کامل]
فرا : [فرّ ( اوستایی ) = فروغ یا موهبت ایزدی ا ( پسوند نسبت ) ]، 1 - منسوب به فرّ؛ 2 - ( به مجاز ) برخوردار از فرّ ایزدی، که هر کس از آن بهره مند شود، برازنده ی سالاری و فرمانروایی گردد و به شهریاری رسد و آسایش گر و دادگر شود.
فرا : ( فرا = سویِ، جانبِ، به سوی دین ) ( به مجاز ) بانوی مهربان و بامحبت . بانویی که همگان را به سوی مهرومحبت و دوستی فرا می خواند .