مهرانگیز منوچهریان (مشهد 1285ش- تهران 14 تیر 1379ش)
حقوقدان، سیاستمدار، مترجم و نویسنده ی ایرانی. در کودکی به همراه پدر و مادرش، درةالتاج و منوچهر منوچهریان، به تهران مهاجرت کرد. به دلیل گذراندن تحصیلات ابتدایی در منزل، تحصیلات متوسطه اش را از سال ششم در مدرسه ی عفتیه و مدارس فرانسوی زبان ژاندارک و فرانکو پرسان و همچنین دارالمعلمات به پایان رساند. در همین دوره زبان فرانسوی را فراگرفت و نزد اساتید برجسته ی موسیقی ایران، چون علینقی_وزیری و روح الله خالقی، نیز آموزش موسیقی دید. در سال ۱۳۱۷ در رشته ی فلسفه و علوم تربیتی لیسانس گرفت. او یکی از ۱۴ دختری بود که در سال ۱۳۲۴ وارد دانشکده ی حقوق شد و در سال ۱۳۲۷ فارغ التحصیل گردید. در ۱۳۲۸ کتاب انتقاد قوانین اساسی و مدنی و کیفری ایران از نظر حقوق زن را همزمان با آغاز کار وکالتش به چاپ رساند. منوچهریان اولین و تنها زنی بود که در کنکور رشته ی دکتری حقوق در سال ۱۳۳۴ ثبت نام کرد. او نفر اول آن سال و همسرش، حسینقلی حسینی نژاد، نفر دوم شد. در سال ۱۳۳۸ دکترای خود را گرفت. او همچنین از اولین کسانی است که در مورد قوانین مربوط به اطفال بزهکار کار کرده و در واقع پایه گذار رشته ی اطفال در دکتری حقوق است.
منوچهریان که به زبانهای فرانسوی و انگلیسی تسلط داشت و با عربی و آلمانی آشنا بود، اولین زنی است که در سال ۱۳۴۳ جزو نمایندگان دوره ی چهارم به مجلس سنا راه یافت. او در سال ۱۳۵۱ به علت اعتراض به قانون گذرنامه از سناتوری استعفا داد. به این ترتیب نام او به عنوان تنها مقام مستعفی دوران اختناق پهلوی دوم در تاریخ ثبت شده است.در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت «جایزه ی صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» (به عنوان اولین برنده ی این جایزه) شد و در سال ۱۹۷۱ برنده ی جایزه ی مرکز صلح جهانی از طریق حقوق شد. منوچهریان که عضو اتحادیه ی بین المللی زنان حقوقدان بوده در سال ۱۳۴۰ اتحادیه ی زنان حقوقدان ایرانی را تأسیس کرد که به رغم فشارهای سازمان زنان ایران برای عضویت در آن سازمان، توانست استقلال خود را حفظ کند. او رئیس افتخاری مادام العمر اتحادیه ی بین المللی زنان حقوقدان از سال ۱۳۵۲/ ۱۹۷۳ بود. منوچهریان در این اتحادیه ها و انجمن ها و مراکز نیز عضویت داشته است: اتحادیه ی بین المللی وکلای دادگستری، مرکز صلح جهانی از طریق حقوق، انجمن آمریکایی حقوق بین الملل، انجمن بین المللی حقوقدانان، انجمن بین المللی زنان در ایران، اتحادیه ی بین المجالس و کمیته ی مکاتبات وابسته به شورای ملی زنان آمریکا و...
از آثار او علاوه بر ترجمه ی ۲۰ میثاق سازمان ملل (مربوط به وضع حقوق زن) می توان به ترجمه و تالیف آثاری (بالغ بر 40 کتاب) در زمینه ی موسیقی، روان شناسی، فلسفه و اطفال اشاره کرد که ما به برخی از انها اشاره می کنیم: بیماری های روحی عصبی (اثر هانری باروک)؛ فلسفه ی اخلاق (اثر لوماریه)؛ روان شناسی برای سال ششم ادبی و پنجم فنی دختران؛ چرا اطفال ناسازگار می شوند و چه باید کرد؟؛ روان شناسی از نظر پرورش کودکان؛ مساله ی جرائم اطفال: طرح تأسیس محاکم اختصاصی اطفال؛ طرح قانون حمایت صغار؛ نابرابری های حقوقی زن و مرد در ایران و راه اصلاح آن؛ طرح اصلاحی بعضی از مواد قانون مدنی و نسخ ماده ی ۱۷۹ قانون جزا؛تربیت سیاسی و اجتماعی زن (ترجمه)؛سازمان ملل و حقوق زن (ترجمه) وزیباییشناسی (برای سال ششم ادبی).
منابع:
کارنمای زنان کارای ایران، پوران فرخزاد؛ قطره: 1381 زنان مودب، بنفشه حجازی؛ قصیده سرا- آشیان: 1396
حقوقدان، سیاستمدار، مترجم و نویسنده ی ایرانی. در کودکی به همراه پدر و مادرش، درةالتاج و منوچهر منوچهریان، به تهران مهاجرت کرد. به دلیل گذراندن تحصیلات ابتدایی در منزل، تحصیلات متوسطه اش را از سال ششم در مدرسه ی عفتیه و مدارس فرانسوی زبان ژاندارک و فرانکو پرسان و همچنین دارالمعلمات به پایان رساند. در همین دوره زبان فرانسوی را فراگرفت و نزد اساتید برجسته ی موسیقی ایران، چون علینقی_وزیری و روح الله خالقی، نیز آموزش موسیقی دید. در سال ۱۳۱۷ در رشته ی فلسفه و علوم تربیتی لیسانس گرفت. او یکی از ۱۴ دختری بود که در سال ۱۳۲۴ وارد دانشکده ی حقوق شد و در سال ۱۳۲۷ فارغ التحصیل گردید. در ۱۳۲۸ کتاب انتقاد قوانین اساسی و مدنی و کیفری ایران از نظر حقوق زن را همزمان با آغاز کار وکالتش به چاپ رساند. منوچهریان اولین و تنها زنی بود که در کنکور رشته ی دکتری حقوق در سال ۱۳۳۴ ثبت نام کرد. او نفر اول آن سال و همسرش، حسینقلی حسینی نژاد، نفر دوم شد. در سال ۱۳۳۸ دکترای خود را گرفت. او همچنین از اولین کسانی است که در مورد قوانین مربوط به اطفال بزهکار کار کرده و در واقع پایه گذار رشته ی اطفال در دکتری حقوق است.
منوچهریان که به زبانهای فرانسوی و انگلیسی تسلط داشت و با عربی و آلمانی آشنا بود، اولین زنی است که در سال ۱۳۴۳ جزو نمایندگان دوره ی چهارم به مجلس سنا راه یافت. او در سال ۱۳۵۱ به علت اعتراض به قانون گذرنامه از سناتوری استعفا داد. به این ترتیب نام او به عنوان تنها مقام مستعفی دوران اختناق پهلوی دوم در تاریخ ثبت شده است.در سال ۱۹۶۸ موفق به دریافت «جایزه ی صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» (به عنوان اولین برنده ی این جایزه) شد و در سال ۱۹۷۱ برنده ی جایزه ی مرکز صلح جهانی از طریق حقوق شد. منوچهریان که عضو اتحادیه ی بین المللی زنان حقوقدان بوده در سال ۱۳۴۰ اتحادیه ی زنان حقوقدان ایرانی را تأسیس کرد که به رغم فشارهای سازمان زنان ایران برای عضویت در آن سازمان، توانست استقلال خود را حفظ کند. او رئیس افتخاری مادام العمر اتحادیه ی بین المللی زنان حقوقدان از سال ۱۳۵۲/ ۱۹۷۳ بود. منوچهریان در این اتحادیه ها و انجمن ها و مراکز نیز عضویت داشته است: اتحادیه ی بین المللی وکلای دادگستری، مرکز صلح جهانی از طریق حقوق، انجمن آمریکایی حقوق بین الملل، انجمن بین المللی حقوقدانان، انجمن بین المللی زنان در ایران، اتحادیه ی بین المجالس و کمیته ی مکاتبات وابسته به شورای ملی زنان آمریکا و...
از آثار او علاوه بر ترجمه ی ۲۰ میثاق سازمان ملل (مربوط به وضع حقوق زن) می توان به ترجمه و تالیف آثاری (بالغ بر 40 کتاب) در زمینه ی موسیقی، روان شناسی، فلسفه و اطفال اشاره کرد که ما به برخی از انها اشاره می کنیم: بیماری های روحی عصبی (اثر هانری باروک)؛ فلسفه ی اخلاق (اثر لوماریه)؛ روان شناسی برای سال ششم ادبی و پنجم فنی دختران؛ چرا اطفال ناسازگار می شوند و چه باید کرد؟؛ روان شناسی از نظر پرورش کودکان؛ مساله ی جرائم اطفال: طرح تأسیس محاکم اختصاصی اطفال؛ طرح قانون حمایت صغار؛ نابرابری های حقوقی زن و مرد در ایران و راه اصلاح آن؛ طرح اصلاحی بعضی از مواد قانون مدنی و نسخ ماده ی ۱۷۹ قانون جزا؛تربیت سیاسی و اجتماعی زن (ترجمه)؛سازمان ملل و حقوق زن (ترجمه) وزیباییشناسی (برای سال ششم ادبی).
منابع:
کارنمای زنان کارای ایران، پوران فرخزاد؛ قطره: 1381 زنان مودب، بنفشه حجازی؛ قصیده سرا- آشیان: 1396
wikijoo: مهرانگیز_منوچهریان