مِهراد، فرهاد (تهران ۱۳۲۲ـ پاریس ۱۳۸۱ ش)
مِهراد، فرهاد
خوانندۀ آواز ایرانی. پس از ترک تحصیل در کلاس یازدهم، در یک گروه موسیقی ارمنی به طور تجربی به نواختن ساز پرداخت و چندی هم به عنوان نوازندۀ گیتار همکار آن گروه بود. در ۱۳۴۲ برای نخستین بار در تلویزیون برنامه اجرا کرد و سپس در کنسرتی حضور یافت که مدیر مجلۀ اطلاعات جوانان در ورزشگاه امجدیه (شهید شیرودی) برگزار کرده بود. از ۱۳۴۷ با گروه بِلَکْ کَتْس به عنوان خواننده و نوازندۀ گیتار در باشگاه کوچینی همکاری کرد. در همین دوران نخستین ترانۀ او به زبان پارسی به نام «اگه یه جو شانس داشتیم» اجرا شد. از آثار او باید به «گنجشکک اشی مشی»، «وحدت» و «مرد تنها» اشاره کرد. وی براثر بیماری هپاتیت درگذشت. مجموعه آثار او با عنوان «۱۵۹ فرهاد» (به زبان های پارسی، فرانسوی، انگلیسی، روسی و ارمنی) پس از درگذشت او در تهران انتشار یافت.
مِهراد، فرهاد
خوانندۀ آواز ایرانی. پس از ترک تحصیل در کلاس یازدهم، در یک گروه موسیقی ارمنی به طور تجربی به نواختن ساز پرداخت و چندی هم به عنوان نوازندۀ گیتار همکار آن گروه بود. در ۱۳۴۲ برای نخستین بار در تلویزیون برنامه اجرا کرد و سپس در کنسرتی حضور یافت که مدیر مجلۀ اطلاعات جوانان در ورزشگاه امجدیه (شهید شیرودی) برگزار کرده بود. از ۱۳۴۷ با گروه بِلَکْ کَتْس به عنوان خواننده و نوازندۀ گیتار در باشگاه کوچینی همکاری کرد. در همین دوران نخستین ترانۀ او به زبان پارسی به نام «اگه یه جو شانس داشتیم» اجرا شد. از آثار او باید به «گنجشکک اشی مشی»، «وحدت» و «مرد تنها» اشاره کرد. وی براثر بیماری هپاتیت درگذشت. مجموعه آثار او با عنوان «۱۵۹ فرهاد» (به زبان های پارسی، فرانسوی، انگلیسی، روسی و ارمنی) پس از درگذشت او در تهران انتشار یافت.