مهدی بن برکه

[ویکی فقه] بن بَرَکه، مهدی، مبارز انقلابی، سیاستمدار و رهبر حزب اتحاد ملی نیروهای مردمی (حزب الاتحاد الوطنی للقوّات الشعبیة) مراکش بود.
او در ۱۳۳۸/۱۹۲۰ به دنیا آمد. در دوران تحصیل خود بویژه در ریاضیات فرد مستعد و ممتازی بود و در ۱۳۲۰ ش /۱۹۴۱ در ۲۱ سالگی از دانشگاه الجزایر فارغ التحصیل شد و در رباط به تدریس ریاضیات پرداخت.

ورود به عرصه سیاست
بن برکه از اوایل نوجوانی وارد فعالیت های سیاسی شد و به سبب فعالیت های استقلال طلبانه، فرانسویان، او را همراه احمد بلافریج ، مبارز ملی گرای مراکش، زندانی کردند. در کسب استقلال مراکش تأثیر عمده ای داشت، به طوری که فرانسویان او را «دشمن شماره یک» می خواندند. پس از تأسیس حزب استقلال در ۱۳۲۲ ش/ ۱۹۴۴، بن برکه فعالیت هایش را در قالب حزب انجام داد و در ایّام انقلاب، رهبری حزب را برعهده گرفت.

شکاف در حزب استقلال
پس از استقلال مراکش (۱۳۳۵ ش /۱۹۵۶)، حزب استقلال که سهم مهمی در مبارزه با استعمار فرانسه داشت، به عنوان مهمترین و بزرگترین حزب در مجلس ملّی مراکش مطرح شد و بن برکه به مدت سه سال، ریاست مجلس مشورتی ملّی را برعهده گرفت. اما بر اثر رقابت علال الفاسی و مهدی بن برکه بر سر رهبری حزب و حمایت محمد پنجم، پادشاه مراکش (۱۲۸۵ـ۱۳۴۰ ش /۱۹۰۶ـ۱۹۶۱) از علال الفاسی، همچنین تأکید و فشار محمد پنجم دایر بر موافقت آن حزب با سیاست های وی، نخستین نشانه های شکاف در حزب استقلال نمودار شد، و شماری از رهبران آن از جمله مهدی بن برکه، بصری، بن صدیق و عبدالله ابراهیم که از پشتیبانی گروه هایی از مردم برخوردار بودند، به مخالفت با دستگاه رهبری برخاستند و انشعاب کردند،

تأسیس حزب اتحاد ملی
...