مهدوی مصلح الدین

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] سید مصلح الدین مهدوی فرزند سید محمدتقی، ملقب به سید شهاب الدین، نحوی اصفهانی از علمای پرهیزگار و ادیبی برجسته بود. مادرش دختر علامه فقید آخوند ملا محمدحسین کرمانی از مدرسان و ائمه جماعت و صاحب مسند قضا بود.
مصلح الدین در بامداد 15 محرم الحرام سال 1334ق، در یکی از محلات قدیمی اصفهان به نام بیدآباد، در خاندانی بزرگوار و اهل علم، به دنیا آمد. وی در شش سالگی پدر را از دست داد و تحت سرپرستی مادر و برادرانش که همه اهل علم بودند، تربیت یافت. دوره ابتدایی را در مدارس جدید اقدسیه و گلبهار گذراند.
هم زمان با تحصیل علوم جدید، شوق یادگیری علوم اسلامی وی را به مدارس علمیه کشانید. صرف و نحو، معانی، بیان، فقه و اصول را فراگرفت و سیوطی، مغنی و مطول را نزد آقامیرزا محمد علی معلم حبیب آبادی، مؤلف کتاب گران سنگ مکارم الآثار، خواند. آشنایی با این مورخ و دانشمند او را به تاریخ و رجال علاقه مند ساخت و سال های بسیاری از عمر شریف خود را صرف تحقیق در این باره کرد. از دیگر اساتید او در آن دوران می توان از آیت الله میر سید حسن مدرسی، میر محمد صادقی، حاج میرزا محمدباقرامامی، حاج شیخ محمد علی کرمانی، شیخ محمدحسن قاضی عسکر، کمال الدین خوانساری در اصفهان، شیخ محمدحسین فاضل تونی و آیت الله سید محمد کاظم عصار در تهران نام برد.
وی بعدها به مدرسه سعدی، که در آن وقت زیر نظر مرحوم محمدتقی خان صدری اداره می شد، رفت. ناظم این مدرسه مرحوم سید علی خان نوربخشی آزاد از شعرا و محترمین اصفهان بود. این مدرسه معلمان بسیار عالی داشت مثل مرحوم ملا محمد هادی که از هم دوره ای ها و هم درسان آیت الله ارباب بود.
مصلح الدین در خارج از دبیرستان هم در مدرسه صدر در خدمت بعضی از بزرگان تحصیلاتی کرد و در سال 1315ش به دانشسرای علمی تهران رفت و از محضر اساتید کسب فیض نمود. او در سال 1316ش به خدمت نظام رفت و افسر وظیفه شد و در پادگان اصفهان به خدمت مشغول گردید.
وی از چند نفر از بزرگان مجتهد و آیات عظام به اجازه روایت مفتخر شده بود که عبارت اند از: شیخ آقابزرگ طهرانی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی، حاج شیخ محمدباقرکمره ای، شیخ محمد علی عراقی، معلم حبیب آبادی، سید اسماعیل هاشمی، سید ضیاءالدین علامه، حاج سید علی حسینی اصفهانی مشهور به علامه فانی، سید محمود شیرازی، حاج سید مصطفی صفایی خوانساری و حاج سید محمد علی روضاتی. ضمناً مرحوم مهدوی از جلسات درسی آیات عظام میلانی و شیرازی در مشهد نیز سود جسته بود. ایشان سی و چند سال از عمر خود را با اشتیاق و پشتکار فراوان در راه تعلیم و تربیت صرف کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس