[ویکی نور] محمدعلی مهدوی راد، به سال 1334 در روستایی به نام «ینگجه»، از بخش «سرولایت» نیشابور دیده به جهان گشود. مدرسه ابتدایی را در همان دیار گذراند و پس از آنکه با مقدماتی از ادب عربی در همان دیار آشنا شد، به سال 1348 وارد حوزه علمیه مشهد گردید و در مدرسه آیت الله میلانی که به شیوه ای نو و با برنامه ای منظم اداره می شد، تحصیل علوم دینی را آغاز کرد.
وی در 7 سال اقامت در حوزه علمیه مشهد، دروس مقدمات، ادبیات عرب و سطوح عالی حوزوی را در محضر استادان آن دیار بیاموخت. از استادان آن روز می توان «حجت هاشمی خراسانی»، «امینی نیشابوری»، «صالحی نیشابوری»، «سید علی اکبر بنی هاشمی» و «محقق ذاکری اختری (عباسعلی)» را برشمرد. وی در کنار درس های حوزوی، سه سال در درس تفسیر روانشاد آیت الله حاج میرزا جواد تهرانی و جلساتی بسیار نیز در بحث حضرت آیت الله سید عزالدین زنجانی و مباحث روشنگر و مهم مقام معظم رهبری، آیت الله خامنه ای که پنج شنبه و جمعه تشکیل می شد و نیز در دیگر بحث های فکری و ایدوئولوژی وی حاضر شد و این دروس، اولین بذرهای علاقه و کشش به معارف قرآنی را در جان وی پاشید.
مهدوی راد، پس از 7 سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش های سیاسی و تعقیب ساواک خراسان، با صلاح دید خطیب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع، شهید هاشمی نژاد، مشهد را ترک نمود و به قم هجرت کرد و در قم بود که برای ایمنی از جست وجوی ساواک، نام خانوادگی اش را از «غلامی» به «مهدوی راد» تغییر داد.
در قم، «رسائل »، «مکاسب »، «کفایه » و آن گاه دوره عالی اجتهادی فقه و اصول را از محضر استادان ارجمند آن حوزه فراگرفت. برخی از استادان وی در این حوزه، عبارتند از حضرات آیات «اعتمادی»، «موسوی»، «تبریزی (سید ابوالفضل)»، «پایانی»، «فاضل لنکرانی»، «ستوده»،«بهشتی»، «احمد فاضل هرندی»، «صانعی»، «حاج شیخ جواد تبریزی»، «وحید خراسانی» و «منتظری» که بیشترین بهره را در فقه، از محضر آیت الله منتظری برد (به طور مستمر بیش از ده سال در درس وی شرکت کرد) و در اصول، از محضر آیت الله فاضل لنکرانی (تقریبا تمام اصول دوره اول خارج وی را شرکت کرد). مهدوی راد، فلسفه را در محضر حضرات آیات «انصاری شیرازی»، «محمدی گیلانی» و «مصباح» فراگرفت.
اولین اثر قلمی وی، به سال 1355 با عنوان «اسلام و شعر»، در قالب مقاله ای بلند در مجله نسل نو نشر یافت. وی پس از انقلاب اسلامی ایران، مدتی را در مسئولیت های اجرایی گذراند؛ از جمله، «مسئولیت عقیدتی و سیاسی پایگاه نهم شکاری» و آن گاه به حوزه بازگشت و به سال 62، با جمعی از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنیاد نهاد و از شماره 16 تا 36، سردبیری آن را بر عهده داشت و مقالات بسیاری در نقد و معرفی کتاب های درسی حوزه، مسائل معرفتی دین و نقد و معرفی تفاسیر شیعه و سنی و تحلیل گرایش های تفسیری در آن مجله نگاشت.
پس از آن با همکاری برخی از همراهانش، مجله «بینات» را بنیاد نهادند که از آغازین شماره آن، مدیرمسئولی مجله را به عهده گرفت. این مجله، نخستین مجله قرآنی است که مهدوی راد تا شماره 12، مدیرمسئول آن بوده است و پس از آن در جایگاه عضویت هیئت تحریریه آن ماند، اما از مدیرمسئولی آن کناره گرفت. در راه اندازی مجله های میقات و علوم حدیث، مورد مشورت بود و در هیئت تحریریه های آنها نیز حضور می یافت و مقالات بسیاری در هر دو مجله یادشده رقم زد.
وی در 7 سال اقامت در حوزه علمیه مشهد، دروس مقدمات، ادبیات عرب و سطوح عالی حوزوی را در محضر استادان آن دیار بیاموخت. از استادان آن روز می توان «حجت هاشمی خراسانی»، «امینی نیشابوری»، «صالحی نیشابوری»، «سید علی اکبر بنی هاشمی» و «محقق ذاکری اختری (عباسعلی)» را برشمرد. وی در کنار درس های حوزوی، سه سال در درس تفسیر روانشاد آیت الله حاج میرزا جواد تهرانی و جلساتی بسیار نیز در بحث حضرت آیت الله سید عزالدین زنجانی و مباحث روشنگر و مهم مقام معظم رهبری، آیت الله خامنه ای که پنج شنبه و جمعه تشکیل می شد و نیز در دیگر بحث های فکری و ایدوئولوژی وی حاضر شد و این دروس، اولین بذرهای علاقه و کشش به معارف قرآنی را در جان وی پاشید.
مهدوی راد، پس از 7 سال اقامت در مشهد، به لحاظ تلاش های سیاسی و تعقیب ساواک خراسان، با صلاح دید خطیب بلندآوازه روزگار و مجاهد نستوه و شجاع، شهید هاشمی نژاد، مشهد را ترک نمود و به قم هجرت کرد و در قم بود که برای ایمنی از جست وجوی ساواک، نام خانوادگی اش را از «غلامی» به «مهدوی راد» تغییر داد.
در قم، «رسائل »، «مکاسب »، «کفایه » و آن گاه دوره عالی اجتهادی فقه و اصول را از محضر استادان ارجمند آن حوزه فراگرفت. برخی از استادان وی در این حوزه، عبارتند از حضرات آیات «اعتمادی»، «موسوی»، «تبریزی (سید ابوالفضل)»، «پایانی»، «فاضل لنکرانی»، «ستوده»،«بهشتی»، «احمد فاضل هرندی»، «صانعی»، «حاج شیخ جواد تبریزی»، «وحید خراسانی» و «منتظری» که بیشترین بهره را در فقه، از محضر آیت الله منتظری برد (به طور مستمر بیش از ده سال در درس وی شرکت کرد) و در اصول، از محضر آیت الله فاضل لنکرانی (تقریبا تمام اصول دوره اول خارج وی را شرکت کرد). مهدوی راد، فلسفه را در محضر حضرات آیات «انصاری شیرازی»، «محمدی گیلانی» و «مصباح» فراگرفت.
اولین اثر قلمی وی، به سال 1355 با عنوان «اسلام و شعر»، در قالب مقاله ای بلند در مجله نسل نو نشر یافت. وی پس از انقلاب اسلامی ایران، مدتی را در مسئولیت های اجرایی گذراند؛ از جمله، «مسئولیت عقیدتی و سیاسی پایگاه نهم شکاری» و آن گاه به حوزه بازگشت و به سال 62، با جمعی از دوستان و همراهان، مجله حوزه را بنیاد نهاد و از شماره 16 تا 36، سردبیری آن را بر عهده داشت و مقالات بسیاری در نقد و معرفی کتاب های درسی حوزه، مسائل معرفتی دین و نقد و معرفی تفاسیر شیعه و سنی و تحلیل گرایش های تفسیری در آن مجله نگاشت.
پس از آن با همکاری برخی از همراهانش، مجله «بینات» را بنیاد نهادند که از آغازین شماره آن، مدیرمسئولی مجله را به عهده گرفت. این مجله، نخستین مجله قرآنی است که مهدوی راد تا شماره 12، مدیرمسئول آن بوده است و پس از آن در جایگاه عضویت هیئت تحریریه آن ماند، اما از مدیرمسئولی آن کناره گرفت. در راه اندازی مجله های میقات و علوم حدیث، مورد مشورت بود و در هیئت تحریریه های آنها نیز حضور می یافت و مقالات بسیاری در هر دو مجله یادشده رقم زد.
wikinoor: مهدوی راد،_محمدعلی