مهده
لغت نامه دهخدا
مهدة. [ م ُ دَ ] ( ع اِ ) زمین بلند یا زمین پست هموار نرم. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). زمین بلند یا زمین پست. ( آنندراج ). زمین پست و هموار و نرم. ج ، مُهَد. ( از اقرب الموارد ). ج ، مِهَدة. ( ناظم الاطباء ).
واژه نامه بختیاریکا
( مهدِه ) از گونه های خورجین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید