مهایانا

لغت نامه دهخدا

مهایانا. [ م َ ] ( اِخ ) مهایانه. صورتی از دین بودائی که در تبت ، چین ، کره و ژاپن رواج دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

مَهایانا (Mahayana)
(یا: مَهایانَه) در سانسکریت به معنی «محمل بزرگ» یکی از دو مذهب عمدۀ دین بودا که در چین، کره، ژاپن، و تبّت گسترش دارد. تکریم بُدهی سَتواها (کمابیش= بوداواره ها: آنان که به اشراق می رسند ولی در حد انسان می مانند تا به دیگر جانداران کمک کنند) از ارکان مذهب مهایاناست و نیز این باور که نطفه های بوداواری در درون همگان وجود دارد. بودای تاریخی به نام تنها یکی از نمادهای بودای سرمدی، دهارما یا قانون نهایی عالم و منجی رئوفِ همه جا حاضر در سوترای نیلوفر توصیف می شود و سوترای کمال حکمت می آموزد که هیچ پدیده ای هستی پایدار ندارد و راه بوداشدن راهی است که بدهی ستواها رفته اند. مذهب مهایانا شاخه های فراوان و مناسک گوناگون دارد. همچنان که عقایدش پیچیده است و بوداها و بدهی ستواهای بسیار را دربرمی گیرد، آیین های آن نیز اغلب پرطول و تفصیل و وقت گیرند. به خلافِ مذهب تراوادا، چندان تأکیدی بر تجرّد راهبان ندارد و روحانیان مهایانا کمتر دنیا گریزند. جامۀ راهبان مهایانا در کشورهای مختلف، متفاوت است.

پیشنهاد کاربران

بپرس