مهالبه

لغت نامه دهخدا

( مهالبة ) مهالبة. [ م َ ل ِ ب َ ] ( اِخ ) بطنی از اعراب که از اولاد مهلب شاعرند. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). قومی از اولادمهلب بن ابی صفرة، که به پهلوانی و دلاوری و بخشندگی نامورند. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به آل مهلب شود.

فرهنگ فارسی

بطنی از اعراب که از اولاد مهلب شاعرند ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس