مهاری
لغت نامه دهخدا
مهاری. [ م َ ] ( اِ ) دو رشته دوال بلند که سری متصل به دهانه اسب و سر دیگر بر دست راننده ارابه و درشکه و امثال آن باشد گاه راندن. ( یادداشت مؤلف ).
مهاری. [ م َ ری ی ] ( ع اِ ) مَهار. ج ِ مهریة. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به مهریة شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
طناب یا زنجیری که برای مهارِ و ایستایی، یاهدایتِ چیزی به آن بسته می شود.
مهاریِ دیرکِ خیمه،
مهاری دکل
مهاریِ بادبان
افسار ِچهارپا
مهاریِ دیرکِ خیمه،
مهاری دکل
مهاریِ بادبان
افسار ِچهارپا