مهائمی علی بن احمد

[ویکی نور] «علی بن احمد بن ابراهیم بن اسماعیل علاءالدین مهائمی دکنی هندی حنفی»، از فقیهان، متکلمان، مفسران و صوفیان هند است که در سال 776ق، به دنیا آمد.
وی، بزرگ ترین مفسر دوره اول (پیش از گورکانیان) در هند است. او نیز از جمله علمای عارف بوده که در علوم اسلامی و نیز در عرفان عملی، ید طولی و تبحر زیادی داشته است. وی دارای ده ها بلکه صدها تصنیف است. اما تفسیر وی که برخی آن را بزرگ ترین اثر تفسیری دوره اول نامیده اند، تفسیر «تبصیر الرحمان و تیسیر المنان» نام دارد. این اثر به نام «تفسیر رحمانی» یا «تفسیر مهائمی» نیز معروف است. موضوع اصلی این تفسیر، «نظم قرآن» بوده و مهائمی در آن، به مطالعه ارتباط آیات و سوره ها با یکدیگر پرداخته است. وی آیات را به گونه ای تفسیر می کند که روابط میان آیات، از نظر محتوا و سبک، روشن گردد؛ در ضمن، او مفاهیم آیات را نیز بیان می کند
مهائمی علاوه بر تفسیر مزبور، نگاشته های دیگری نیز دارد که برخی از آنها عبارتند از:
وی در سال 835ق، بدرود حیات گفت
1. مهدوی راد، محمدعلی، «سیر نگارش های علوم قرآنی (7)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: بینات، شماره 10، تابستان 1375.
2. بغدادی، اسماعیل پاشا، «هدیة العارفین أسماء المؤلفین فی آثار المصنفین»، استانبول، المعارف الجلیة، 1951.