مه پیشانی. [ م َه ْ ]( ص مرکب ) آنکه پیشانی وی مانند ماه تابان و درخشان باشد. || اسبی که در پیشانی وی سپیدی باشد. || نیک اختر. خجسته فال. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
آنکه پیشانی وی مانند ماه تابان و درخشان باشد ٠ یا اسبی که در پیشانی وی سپیدی باشد ٠ یا نیک اختر و خجسته فال ٠
