مه پرست. [ م َه ْ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) آنکه ماه ( قمر ) را پرستش کند. || عاشق. شیفته. دلداده. گرفتار معشوق : مه پرستان که ستاره همه شب می شمرندآخر این کوشش اومید به جائی برسد.مولوی.
