مه دود

دودمِه[ ۱] نوعی از آلودگی هوا است. دودمه زمانی ایجاد می شود که گازهای خروجی موتورهای درون سوز و دودهایی که از کارخانه های صنعتی تولید می کنند در هوا در اثر نور خورشید تبدیل به نوع دومی از آلودگی می شود که با آلودگی های اولیه نیز ترکیب شده و دودمه فتوشیمیایی را تولید می کند. دی اکسید نیتروژن در ایجاد دودمه تأثیرگذار است و رنگ قهوه ای آن موجب رویت پذیری دودمه می شود. [ ۲] دودمه همچنین در اثر سوختن مقادیر زیادی زغال در یک منطقه و مخلوط شدن دود و گوگرد دی اکسید نیز ایجاد می شود.

مِه دود (smog)
مِه دود
مه طبیعی، با اضافۀ ناخالصی هایی که عمدتاً عبارت اند از اکسیدهای نیتروژن (NOx) و ترکیب های آلی فرّارِ (VOCs) ناشی از منابع گرمایی خانگی، کوره های صنعتی، برخی نیروگاه ها، و موتورهای درون سوز (بنزین یا گازوئیل سوز). مه دود می تواند موجب بیماری های جدی و حتی مرگ، به خصوص در میان بیماران مبتلا به برونشیت مزمن، شود و به حیات وحش نیز آسیب وارد می آورد. مه دود فتوشیمیایی که عمدتاً در تابستان پدید می آید، معلول واکنش شیمیایی بین نور شدید خورشید و دود اگزوز وسایل نقلیه است. چنین مه دودهایی ترکیبی متراکم از اُزون و اکسیدهای نیتروژن پدید می آورند که موجب بروز نشانه های نامطلوبی چون سرفه و سوزش چشم می شوند و در موارد شدید ممکن است سبب مرگ گردند. مصرف سوخت های بدون دود، تصفیۀ فاضلاب، و اخذ جریمه از صاحبان اتومبیل هایی دارای نقص فنی در کاهش مه دود مؤثر است، اما این پدیده کماکان در بسیاری از شهرهای جهان وجود دارد.