مه تازش. [ م َه ْ زِ ] ( ص مرکب ) با تاختنی چون ماه در تندی و دوام. که تاختن وی چون ماه باشد دائم. || کنایه از تندرو و سریعالسیر : که اندام و مه تازش و چرخ گرد زمین کوب ودریابر و ره نورد.
اسدی ( گرشاسب نامه ص 46 ).
فرهنگ فارسی
با تاختنی چون ماه در تندی و دوام ٠ که تاختن وی چون ماه باشد دائم ٠ یا کنایه از تندرو و سریع السیر ٠
