( مه بُردِن ) ( اع ) ؛ ماه بُردن؛ خیره شدن و مبهوت شدن به ماه. مثلاً مَر مَه بردتِه که بجا مانده از دوران مانویان است؛ یعنی که مگه ماه روح تو را برده ؟ بیشتر برای کسانی استفاده می شود که حواسشان نیست یا بمدتهای طولانی به جایی خیره میشوند.
