منیژه

منیژه که سرگردان با سر و پای برهنه به دنبال غذا برای بیژن بود به گروه رستم می رسد. از زبانشان می فهمد که ایرانی هستند و برایشان داستان را شرح می دهد و از گیو و رستم و کیخسرو می پرسد. رستم که مظنون شده، واقعیت را فاش نمی کند، اما به منیژه که ناامید در حال برگشتن بود یک مرغ بریان می دهد و به او می گوید آن را برای محبوبش ببرد. در همین حین رستم انگشتر معروف خود را درون شکم مرغ می گذارد تا اگر واقعیت داشته باشد بیژن منیژه را باز نزد او بفرستد. بیژن در حال خوردن مرغ انگشتری را می یابد و منیژه را آگاه می کند. منیژه به نزد رستم می آید و گفته بیژن را برایش شرح می دهد که آیا تو صاحب رخش هستی؟ رستم که از حقیقت اطمینان یافته بود به منیژه خاطرنشان می کند که نیمه شب بر سر چاه آتش برافروزد و رستم به دنبال آتش بدانجا می آید.
همچنین در داستان بیژن و منیژه آمده است:
بر اساس گفته های اهالی روستایی به نام منیژه آباد مژن آباد محل دفن منیژه در این روستا است و همچین یک مناره که قدمت آن به ۲۰۰۰ سال می رسد را به این شخصیت افسانه ای منتسب می کنند.